Είχα να γράψω καιρό και πιθανότατα θα κάνω να γράψω άλλο τόσο. Όμως με άγγιξε ένα άρθρο που διάβασα σήμερα και θέλω να μοιραστώ με όλο το κόσμο. Νομίζω οτι είναι ένα θέμα το οποίο μπορεί να μας βάλει σε σκέψεις και να μας αφυπνίσει σαν έθνος και πάνω απο όλα σαν ανθρώπους.
Το άρθρο ειναι αυτό. Δείτε το βίντεο και επιστρέψτε για να το συζητήσουμε.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Το άρθρο ξεκινάει με μια πρόταση με μεγάλα γράμματα, τάχα για να τονίσει πόσο σημαντική είναι η παπαριά που πρόκειται να ακολουθήσει, και η οποία λέει "Ένα βίντεο που μέσα σε 12 λεπτά δείχνει σε ολόκληρο τον κόσμο τι πρεσβεύει η λέξη Ελληνισμός, μας υπενθυμίζει γιατί πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που είμαστε Έλληνες".
Η παραπάνω πρόταση είναι ηλίθια για διάφορους λόγους και αυτός που την έγραψε αναμφισβήτητα δεν έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει και πρέπει άμεσα να απολυθεί απο το site, και να σταλεί σε κάποια αγροικία να φυτεύει αγγούρια και καρότα και όταν έρθει η εποχή τους να βάλει και δέκα απο αυτά στον κώλο του.
Ο πρώτος λόγος που μου έρχεται στο μυαλό, είναι ότι αν έφταναν δώδεκα λεπτά για να παρουσιάσεις τι πρεσβεύει ο Ελληνισμός, τότε μάλλον δεν θα άξιζε να τον δει όλος ο κόσμος. Απο όσο ξέρω εγώ, ο Ελληνισμός ειναι πανάρχαιος, τεράστιος και εκτείνεται σε σχεδόν κάθε πτυχή της ανθρώπινης διανόησης, και ενώ δεν τον ξέρουμε εμείς καλά-καλά, ένας αρχίδας ισχυρίζεται οτι θα μας τον εξηγήσει σε ένα ποταπό 12λεπτο βίντεο. Χτύπα το κώλο σου στη κολώνα ρε φίλε. Εδώ τον Ελληνισμό, ακόμα και τις πιο βασικές αρχές του, δεν τον έχει ακόμα εμπεδώσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός, που θεωρητικά τον βιώνει και τον διδάσκεται (λέμε τώρα) από μικρός, και ο αρθρογράφος μας λέει εμμέσως πλην σαφώς, οτι βιντεοσκοπώντας πέντε Έλληνες τενεκέδες που μένουν στην Αμερική να μας λένε τα αυτονόητα, έτσι θα δούμε επιτέλους "τι θα πει να είσαι Έλληνας".
Ο δεύτερος λόγος και ο σημαντικότερος λόγος που θεωρώ το άρθρο απαράδεκτο, είναι γιατί δεν καταλαβαίνω τι θα πει "είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας". Πως μπορεί ένα τυχαίο γεγονός, όπως η υπηκοότητα κάποιου, να τον γεμίζει με περηφάνεια; Την εθνική υπερηφάνεια την έχει βέβαια πολύς κόσμος δεν ειναι χαρακτηριστικό μόνο των χαζών Ελλήνων, αλλά των χαζών παγκοσμίως. Μήπως ο Πακιστανός δεν ειναι περήφανος για την καταγωγή του; μήπως ο Αμερικάνος δεν ειναι; ο Σομαλός, ο Κινέζος και ο Σουηδός; Κάθε βλακέντιος, που δεν έχει και ιδιαίτερη προσωπική αξία σαν άνθρωπος, δίνει αυθαίρετα μια τεράστια αξία στο σύνολο στο οποίο ανήκει, το βαφτίζει εθνική υπερηφάνεια και μετά το κοτσάρει στον εαυτό του σαν ταμπελάκι. Παθέτικ... Πόσο απλοϊκός και ταυτόχρονα υπερόπτης πρέπει να είσαι για να νιώθεις καμάρι για κάτι, στο οποίο δεν είχες καμία ανάμιξη; Εγώ έχω μεγαλώσει με την νοοτροπία οτι περήφανος νιώθει κάνεις για κάποιο έργο του, κάποια πράξη του, κάποιο κατόρθωμα, κάτι που εν πάσει περιπτώσει έχει ξεκινήσει απο το ίδιο το άτομο. Περηφανεύομαι όταν κάνω μια αξιόλογη δουλειά, ή οταν κάνω μια καλή πράξη. Όταν πετυχαίνω κάτι που δεν πίστευα οτι το καταφέρνω, ή όταν πετυχαίνω κάτι που δεν το καταφέρνουν άλλοι. Τότε ναι, συνειδητοποιώ την αξία μου και νιώθω περήφανος. Τι θα πει όμως νιώθω περήφανος που ειμαι Έλληνας; Τι έχεις κάνει ή τι έχεις δώσει σαν άνθρωπος για να γίνεις Έλληνας ρε φίλε; Τίποτα. Απλά η μάνα σου τον πήρε απο τον πατέρα σου και επειδή ηταν και οι δυο Έλληνες και δεν βάλαν καπότα, έχουμε τον κάθε μαλακογιό σαν εσένα να μας γεμίζει ηλίθια άρθρα για το πόσο περήφανος είναι που είναι Έλληνας. Μπορείς να χαίρεσαι και να γουστάρεις που εισαι Έλληνας. Και εγώ γουστάρω άλλωστε και είναι θεμιτό και υγιές να αγαπάει και να σέβεται κανείς την πατρίδα του και τον πολιτισμό της, πόσο μάλλον όταν ειναι τόσο πλούσιος και όμορφος όπως ο ελληνικός. Αλλα να νιώθει περήφανος; Δεν νομίζω Λάκη....
Είπαμε λοιπόν, πως το να αγαπάει κανείς την πατρίδα του και τον πολιτισμό του, ειναι υγιές και λογικό. Είδαμε απο την άλλη, πόσο χαζό και βασικά ανακριβές, ειναι να νιώθει κανείς "περήφανος" για αυτόν τον πολιτισμό, αφού δεν έχει συμβάλει σε αυτόν. Ας δούμε τώρα γιατί είναι χειρότερο στην περίπτωση την δικιά μας. Όπως είπαμε πριν, ο ελληνικός πολιτισμός, ειδικά ο αρχαίος, ειναι τεράστιος και χαώδης. Άλλωστε μέσα στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό γεννήθηκαν ή ωρίμανσαν και πολλαπλασιάστηκαν ένα τεράστιο πλήθος φιλοσοφικών ιδεών, τεχνών, επιστημών, κοινωνικών και πολιτικών αρχών κλπ κλπ κλπ. Είναι απόλυτα φυσιολογικό λοιπόν, να κοιτάει κανείς στο παρελθόν και να νιώθει δέος και θαυμασμό μπροστά στο μεγαλείο, που επέδειξαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Εδώ όμως υπάρχει και ένα αντίτιμο, γιατί αν υπάρχει ένα συναίσθημα, που θα έπρεπε να προκαλεί αυτό το ένδοξο ελληνικό παρελθόν στους Έλληνες, είναι ένα τεράστιο αίσθημα χρέους. Μια "υποχρέωση" να ανταπεξέλθεις στην πολιτισμική κληρονομιά που άφησαν οι προγονοί σου, και αν μπορείς να την εμπλουτίσεις ακόμα περισσότερο. Είναι τεράστια η ευθύνη, άσχετο που κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν. Είναι τρομαχτική η πίεση του να πρέπει να παράγεις πολιτισμό ισάξιο του Πλάτωνα και του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και του Πυθαγόρα. Είναι βασικά αδύνατον. Γιατί αυτοί είχαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν πολλά πράγματα απο το μηδέν. Το τρένο όμως "της πρώτης φοράς" έχει αναχωρήσει εδώ και καιρό απο τον κόσμο μας. Αυτοί που πρώτοι έστρεψαν την προσοχή τους και μελέτησαν κάποια πράγματα, ανακυρήχθηκαν δικαίως πρωτοπόροι και όλοι οι υπόλοιποι, ακολουθήσαν τα βήματά τους. Βαδίζουμε όμως σε ίχνη άλλων και πατάμε πάνω στα δικά τους, έτσι τα δικά μας δεν φαίνονται καν. Γιατί η δημοκρατία δεν μπορεί να ξαναγεννηθεί, η φιλοσοφία δεν μπορεί να ξανα-αναπτυχθεί απο το μηδέν και ήδη τα μαθηματικά έχουν πιο πολλούς τύπους, απο όσους θα μπορούσαν να μετρήσουν τότε οι άνθρωποι.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, πόσοι Έλληνες νιώθουν σήμερα οτι στέκονται αντάξιοι του παρελθόντος τους; Πόσοι απο αυτούς που νιώθουν περήφανοι που είναι Έλληνες, νιώθουν την ανάγκη να φτάσουν σε πνεύμα τους προγόνους τους και πόσοι τα έχουν καταφέρει; Χα! εδώ γελάνε. Ο σύγχρονος Έλληνας είναι επιεικώς για το πουτσο. Δηλαδή τι να πω για έναν λαό που επι 30 χρόνια έχει τα ίδια λαμόγια στη βουλή να του ρουφάνε το μεδούλι, αλλα να κάθεται και τσακώνεται για αυτούς απο πάνω; Για έναν λαό που αντι να διαβάσει κανα βιβλίο κάθεται και βλέπει Dancing with the Stars, τούρκικα και Ανίτα Πάνια; Τι να πω για έναν λαό που η παιδεία του υποβαθμίζεται σταθερά, που έχει σταματήσει να παράγει οτιδήποτε αξιόλογο εδώ και χρόνια, και παρόλα αυτά έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται ανώτερος απο άλλους, επικαλούμενος τους προγόνους του και να καπηλεύεται την αξία τους, χωρίς καν να αντιλαμβάνεται πόσο τραγικός είναι.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο κάθε άνθρωπος κρίνεται ουσιαστικά για αυτό που έχει κατορθώσει ο ίδιος στη ζωή του, και όχι για αυτά που κατόρθωσαν άλλοι πριν από αυτόν. Ας πάρουμε για παράδειγμα έναν σύγχρονο Γερμανό. Θα έπρεπε να αισθάνεται κάποιος Γερμανός περήφανος που είναι Γερμανός; Μιλάμε για την γενέτειρα τεράστιων φιλοσόφων συγγραφέων, μουσικών και επιστημόνων. Kant, Nietzsche, Beethoven, Bach, Goethe, Gauss, Gutenberg, Heisenberg, Keppler και Einstein λίγα απο τα πάμπολλα ονόματα Γερμανών, που έχουν με το έργο τους έχουν γράψει ιστορία. Το ίδιο βέβαια έκανε και ο Hitler. Άρα ο σύγχρονος Γερμανός θα έπρεπε να νιώθει περήφανος ή όχι; Παγίδα η ερώτηση. Το θέμα είπαμε δεν είναι να νιώθεις υπερηφάνεια ή ντροπή ανάλογα με το τι πέτυχαν ή τι κατέστρεψαν οι πρόγονοί σου. Το θέμα είναι, τι κάνεις εσύ; Γκέγκε;
Πάμε λίγο πίσω στο βίντεο. Έρχεται ο κάθε τελεμές Έλληνας του εξωτερικού και μου πουλάει πατριωτισμό και τσιμπούκια μέντολες. "Και είμαι περήφανο που είμαι Έλληνα και αγκαπώ το Ελλάδα και είναι κομμάτι μου και είμαι περήφανο Έλληνα και σιχαμένα τέτοια." Φίλε αν αγκαπάς Ελλάντα να μην έφευγες, ή αν το αγαπάς τοσο πολύ, γύρνα πίσω. Και εγώ αμα λάχει φεύγω να πάω στο εξωτερικό, που όλα είναι πιο εύκολα και έχει δουλειές και θα πέρναγα γαμάτα με ταληρούμπα το μήνα αλλά δεν φεύγω, γιατί εγώ αγαπάει Ελλάντα περισσότερο. Το να πουλάς αγάπες με λόγια είναι εύκολο. Αν αγαπάς Ελλάδα μένεις εδώ και παλεύεις όπως όλοι οι άλλοι. Όχι οτι το θεωρώ κακό να φύγεις. Απεναντίας, το κράτος μας πια δεν σε βοηθάει καθόλου να αγαπήσεις αυτό τον τόπο, μη σου πω ότι σε κάνει να τον μισείς κιόλας, οπότε η φυγή είναι μια καλή λύση. Αλλά δεν μπορώ τους ηλίθιους και αχρείαστους ανώριμους συναισθηματισμούς, ειδικά όταν το μόνο που εξυπηρετούν είναι να τονώνουν ακόμα περισσότερο την αβάσιμη, και πανηλίθια υπεροψία του κάθε εγχώριου ντολμά, που νομίζει οτι επειδή είναι Έλληνας, αυτό από μόνο του τον κάνει να αξίζει περισσότερο απο οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο.
Κλείνοντας, θα σας πω την πιο υγιή γνώμη που έχω ακούσει ποτέ επι του θέματος και είναι η δική μου. Χαίρομαι πάρα πολύ που ειμαι Έλληνας, γιατί θαυμάζω τα επιτεύγματα του πολιτισμού μας και θα ήμουν τρομερά περήφανος, αν ήταν δικά μου. Παρόλο που δεν είναι όμως, για μένα αποτελούσαν πάντα πηγή έμπνευσης και με έσπρωχναν να θέλω να γίνω καλύτερος συνεχώς, μπας και τους φτάσω. Μπορεί να μη τα καταφέρω ποτέ, αλλά συνεχώς βελτιώνομαι. Τώρα κάποιοι που με ξέρουν θα αναρωτηθούν "καλά ρε Άλζα γίνεται να γίνεις και καλύτερος, εσύ που είσαι η επιτομή της σοφίας, της ομορφιάς και της εξυπνάδας;"..εεε....έλα που γίνεται. Για αυτό παιδιά μου, αφήστε τις υπερηφάνειες και αν θέλετε να τιμήσετε την πατρίδα σας, απλά προσπαθήστε να γίνετε καλύτεροι, χωρίς να επικαλείστε συνέχεια κατορθώματα αλλωνών.
Το άρθρο ειναι αυτό. Δείτε το βίντεο και επιστρέψτε για να το συζητήσουμε.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Το άρθρο ξεκινάει με μια πρόταση με μεγάλα γράμματα, τάχα για να τονίσει πόσο σημαντική είναι η παπαριά που πρόκειται να ακολουθήσει, και η οποία λέει "Ένα βίντεο που μέσα σε 12 λεπτά δείχνει σε ολόκληρο τον κόσμο τι πρεσβεύει η λέξη Ελληνισμός, μας υπενθυμίζει γιατί πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που είμαστε Έλληνες".
Η παραπάνω πρόταση είναι ηλίθια για διάφορους λόγους και αυτός που την έγραψε αναμφισβήτητα δεν έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει και πρέπει άμεσα να απολυθεί απο το site, και να σταλεί σε κάποια αγροικία να φυτεύει αγγούρια και καρότα και όταν έρθει η εποχή τους να βάλει και δέκα απο αυτά στον κώλο του.
Ο πρώτος λόγος που μου έρχεται στο μυαλό, είναι ότι αν έφταναν δώδεκα λεπτά για να παρουσιάσεις τι πρεσβεύει ο Ελληνισμός, τότε μάλλον δεν θα άξιζε να τον δει όλος ο κόσμος. Απο όσο ξέρω εγώ, ο Ελληνισμός ειναι πανάρχαιος, τεράστιος και εκτείνεται σε σχεδόν κάθε πτυχή της ανθρώπινης διανόησης, και ενώ δεν τον ξέρουμε εμείς καλά-καλά, ένας αρχίδας ισχυρίζεται οτι θα μας τον εξηγήσει σε ένα ποταπό 12λεπτο βίντεο. Χτύπα το κώλο σου στη κολώνα ρε φίλε. Εδώ τον Ελληνισμό, ακόμα και τις πιο βασικές αρχές του, δεν τον έχει ακόμα εμπεδώσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός, που θεωρητικά τον βιώνει και τον διδάσκεται (λέμε τώρα) από μικρός, και ο αρθρογράφος μας λέει εμμέσως πλην σαφώς, οτι βιντεοσκοπώντας πέντε Έλληνες τενεκέδες που μένουν στην Αμερική να μας λένε τα αυτονόητα, έτσι θα δούμε επιτέλους "τι θα πει να είσαι Έλληνας".
Ο δεύτερος λόγος και ο σημαντικότερος λόγος που θεωρώ το άρθρο απαράδεκτο, είναι γιατί δεν καταλαβαίνω τι θα πει "είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας". Πως μπορεί ένα τυχαίο γεγονός, όπως η υπηκοότητα κάποιου, να τον γεμίζει με περηφάνεια; Την εθνική υπερηφάνεια την έχει βέβαια πολύς κόσμος δεν ειναι χαρακτηριστικό μόνο των χαζών Ελλήνων, αλλά των χαζών παγκοσμίως. Μήπως ο Πακιστανός δεν ειναι περήφανος για την καταγωγή του; μήπως ο Αμερικάνος δεν ειναι; ο Σομαλός, ο Κινέζος και ο Σουηδός; Κάθε βλακέντιος, που δεν έχει και ιδιαίτερη προσωπική αξία σαν άνθρωπος, δίνει αυθαίρετα μια τεράστια αξία στο σύνολο στο οποίο ανήκει, το βαφτίζει εθνική υπερηφάνεια και μετά το κοτσάρει στον εαυτό του σαν ταμπελάκι. Παθέτικ... Πόσο απλοϊκός και ταυτόχρονα υπερόπτης πρέπει να είσαι για να νιώθεις καμάρι για κάτι, στο οποίο δεν είχες καμία ανάμιξη; Εγώ έχω μεγαλώσει με την νοοτροπία οτι περήφανος νιώθει κάνεις για κάποιο έργο του, κάποια πράξη του, κάποιο κατόρθωμα, κάτι που εν πάσει περιπτώσει έχει ξεκινήσει απο το ίδιο το άτομο. Περηφανεύομαι όταν κάνω μια αξιόλογη δουλειά, ή οταν κάνω μια καλή πράξη. Όταν πετυχαίνω κάτι που δεν πίστευα οτι το καταφέρνω, ή όταν πετυχαίνω κάτι που δεν το καταφέρνουν άλλοι. Τότε ναι, συνειδητοποιώ την αξία μου και νιώθω περήφανος. Τι θα πει όμως νιώθω περήφανος που ειμαι Έλληνας; Τι έχεις κάνει ή τι έχεις δώσει σαν άνθρωπος για να γίνεις Έλληνας ρε φίλε; Τίποτα. Απλά η μάνα σου τον πήρε απο τον πατέρα σου και επειδή ηταν και οι δυο Έλληνες και δεν βάλαν καπότα, έχουμε τον κάθε μαλακογιό σαν εσένα να μας γεμίζει ηλίθια άρθρα για το πόσο περήφανος είναι που είναι Έλληνας. Μπορείς να χαίρεσαι και να γουστάρεις που εισαι Έλληνας. Και εγώ γουστάρω άλλωστε και είναι θεμιτό και υγιές να αγαπάει και να σέβεται κανείς την πατρίδα του και τον πολιτισμό της, πόσο μάλλον όταν ειναι τόσο πλούσιος και όμορφος όπως ο ελληνικός. Αλλα να νιώθει περήφανος; Δεν νομίζω Λάκη....
Είπαμε λοιπόν, πως το να αγαπάει κανείς την πατρίδα του και τον πολιτισμό του, ειναι υγιές και λογικό. Είδαμε απο την άλλη, πόσο χαζό και βασικά ανακριβές, ειναι να νιώθει κανείς "περήφανος" για αυτόν τον πολιτισμό, αφού δεν έχει συμβάλει σε αυτόν. Ας δούμε τώρα γιατί είναι χειρότερο στην περίπτωση την δικιά μας. Όπως είπαμε πριν, ο ελληνικός πολιτισμός, ειδικά ο αρχαίος, ειναι τεράστιος και χαώδης. Άλλωστε μέσα στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό γεννήθηκαν ή ωρίμανσαν και πολλαπλασιάστηκαν ένα τεράστιο πλήθος φιλοσοφικών ιδεών, τεχνών, επιστημών, κοινωνικών και πολιτικών αρχών κλπ κλπ κλπ. Είναι απόλυτα φυσιολογικό λοιπόν, να κοιτάει κανείς στο παρελθόν και να νιώθει δέος και θαυμασμό μπροστά στο μεγαλείο, που επέδειξαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Εδώ όμως υπάρχει και ένα αντίτιμο, γιατί αν υπάρχει ένα συναίσθημα, που θα έπρεπε να προκαλεί αυτό το ένδοξο ελληνικό παρελθόν στους Έλληνες, είναι ένα τεράστιο αίσθημα χρέους. Μια "υποχρέωση" να ανταπεξέλθεις στην πολιτισμική κληρονομιά που άφησαν οι προγονοί σου, και αν μπορείς να την εμπλουτίσεις ακόμα περισσότερο. Είναι τεράστια η ευθύνη, άσχετο που κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν. Είναι τρομαχτική η πίεση του να πρέπει να παράγεις πολιτισμό ισάξιο του Πλάτωνα και του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και του Πυθαγόρα. Είναι βασικά αδύνατον. Γιατί αυτοί είχαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν πολλά πράγματα απο το μηδέν. Το τρένο όμως "της πρώτης φοράς" έχει αναχωρήσει εδώ και καιρό απο τον κόσμο μας. Αυτοί που πρώτοι έστρεψαν την προσοχή τους και μελέτησαν κάποια πράγματα, ανακυρήχθηκαν δικαίως πρωτοπόροι και όλοι οι υπόλοιποι, ακολουθήσαν τα βήματά τους. Βαδίζουμε όμως σε ίχνη άλλων και πατάμε πάνω στα δικά τους, έτσι τα δικά μας δεν φαίνονται καν. Γιατί η δημοκρατία δεν μπορεί να ξαναγεννηθεί, η φιλοσοφία δεν μπορεί να ξανα-αναπτυχθεί απο το μηδέν και ήδη τα μαθηματικά έχουν πιο πολλούς τύπους, απο όσους θα μπορούσαν να μετρήσουν τότε οι άνθρωποι.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, πόσοι Έλληνες νιώθουν σήμερα οτι στέκονται αντάξιοι του παρελθόντος τους; Πόσοι απο αυτούς που νιώθουν περήφανοι που είναι Έλληνες, νιώθουν την ανάγκη να φτάσουν σε πνεύμα τους προγόνους τους και πόσοι τα έχουν καταφέρει; Χα! εδώ γελάνε. Ο σύγχρονος Έλληνας είναι επιεικώς για το πουτσο. Δηλαδή τι να πω για έναν λαό που επι 30 χρόνια έχει τα ίδια λαμόγια στη βουλή να του ρουφάνε το μεδούλι, αλλα να κάθεται και τσακώνεται για αυτούς απο πάνω; Για έναν λαό που αντι να διαβάσει κανα βιβλίο κάθεται και βλέπει Dancing with the Stars, τούρκικα και Ανίτα Πάνια; Τι να πω για έναν λαό που η παιδεία του υποβαθμίζεται σταθερά, που έχει σταματήσει να παράγει οτιδήποτε αξιόλογο εδώ και χρόνια, και παρόλα αυτά έχει το θράσος να αυτοαποκαλείται ανώτερος απο άλλους, επικαλούμενος τους προγόνους του και να καπηλεύεται την αξία τους, χωρίς καν να αντιλαμβάνεται πόσο τραγικός είναι.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο κάθε άνθρωπος κρίνεται ουσιαστικά για αυτό που έχει κατορθώσει ο ίδιος στη ζωή του, και όχι για αυτά που κατόρθωσαν άλλοι πριν από αυτόν. Ας πάρουμε για παράδειγμα έναν σύγχρονο Γερμανό. Θα έπρεπε να αισθάνεται κάποιος Γερμανός περήφανος που είναι Γερμανός; Μιλάμε για την γενέτειρα τεράστιων φιλοσόφων συγγραφέων, μουσικών και επιστημόνων. Kant, Nietzsche, Beethoven, Bach, Goethe, Gauss, Gutenberg, Heisenberg, Keppler και Einstein λίγα απο τα πάμπολλα ονόματα Γερμανών, που έχουν με το έργο τους έχουν γράψει ιστορία. Το ίδιο βέβαια έκανε και ο Hitler. Άρα ο σύγχρονος Γερμανός θα έπρεπε να νιώθει περήφανος ή όχι; Παγίδα η ερώτηση. Το θέμα είπαμε δεν είναι να νιώθεις υπερηφάνεια ή ντροπή ανάλογα με το τι πέτυχαν ή τι κατέστρεψαν οι πρόγονοί σου. Το θέμα είναι, τι κάνεις εσύ; Γκέγκε;
Πάμε λίγο πίσω στο βίντεο. Έρχεται ο κάθε τελεμές Έλληνας του εξωτερικού και μου πουλάει πατριωτισμό και τσιμπούκια μέντολες. "Και είμαι περήφανο που είμαι Έλληνα και αγκαπώ το Ελλάδα και είναι κομμάτι μου και είμαι περήφανο Έλληνα και σιχαμένα τέτοια." Φίλε αν αγκαπάς Ελλάντα να μην έφευγες, ή αν το αγαπάς τοσο πολύ, γύρνα πίσω. Και εγώ αμα λάχει φεύγω να πάω στο εξωτερικό, που όλα είναι πιο εύκολα και έχει δουλειές και θα πέρναγα γαμάτα με ταληρούμπα το μήνα αλλά δεν φεύγω, γιατί εγώ αγαπάει Ελλάντα περισσότερο. Το να πουλάς αγάπες με λόγια είναι εύκολο. Αν αγαπάς Ελλάδα μένεις εδώ και παλεύεις όπως όλοι οι άλλοι. Όχι οτι το θεωρώ κακό να φύγεις. Απεναντίας, το κράτος μας πια δεν σε βοηθάει καθόλου να αγαπήσεις αυτό τον τόπο, μη σου πω ότι σε κάνει να τον μισείς κιόλας, οπότε η φυγή είναι μια καλή λύση. Αλλά δεν μπορώ τους ηλίθιους και αχρείαστους ανώριμους συναισθηματισμούς, ειδικά όταν το μόνο που εξυπηρετούν είναι να τονώνουν ακόμα περισσότερο την αβάσιμη, και πανηλίθια υπεροψία του κάθε εγχώριου ντολμά, που νομίζει οτι επειδή είναι Έλληνας, αυτό από μόνο του τον κάνει να αξίζει περισσότερο απο οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο.
Κλείνοντας, θα σας πω την πιο υγιή γνώμη που έχω ακούσει ποτέ επι του θέματος και είναι η δική μου. Χαίρομαι πάρα πολύ που ειμαι Έλληνας, γιατί θαυμάζω τα επιτεύγματα του πολιτισμού μας και θα ήμουν τρομερά περήφανος, αν ήταν δικά μου. Παρόλο που δεν είναι όμως, για μένα αποτελούσαν πάντα πηγή έμπνευσης και με έσπρωχναν να θέλω να γίνω καλύτερος συνεχώς, μπας και τους φτάσω. Μπορεί να μη τα καταφέρω ποτέ, αλλά συνεχώς βελτιώνομαι. Τώρα κάποιοι που με ξέρουν θα αναρωτηθούν "καλά ρε Άλζα γίνεται να γίνεις και καλύτερος, εσύ που είσαι η επιτομή της σοφίας, της ομορφιάς και της εξυπνάδας;"..εεε....έλα που γίνεται. Για αυτό παιδιά μου, αφήστε τις υπερηφάνειες και αν θέλετε να τιμήσετε την πατρίδα σας, απλά προσπαθήστε να γίνετε καλύτεροι, χωρίς να επικαλείστε συνέχεια κατορθώματα αλλωνών.
