Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

What if...?

Τώρα τελευταία έχω παρατηρήσει, οτι ο κόσμος ασχημαίνει. Και δεν εννοώ μόνο εμφανισιακά. Εννοώ στη συμπεριφορά, στο τρόπο σκέψης, αλλά ακόμα και φυσιογνωμικά. Δεν ξέρω αν είναι η κρίση που έχει σπάσει τους περισσότερους, όμως διακρίνω στα πρόσωπα των ανθρώπων κάτι που δεν το έβλεπα παλια. Ίσως να υπήρχε και να μην του έδινα σημασία, όμως πλέον διακρίνω κούραση, απογοήτευση και μιζέρια, ενώ ταυτόχρονα αλαζονία, κουτοπονηριά και κακία. Και βλακεία...πολλή βλακεία. Περπατούσα χθες στην Κηφισίας κοντά στο μετρό του Μεγάρου, και έκοβα κίνηση. Μιλάμε για πολύ σκατόφατσα. ΣΚΑΤΟΦΑΤΣΕΣ με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Και δεν είναι σαν να κόβεις βόλτα στο Μεταξουργείο πχ. ή στην Τρούμπα. Μιλάμε για μια κεντρική, νορμάλ περιοχή της Αθήνας, όπου θα περίμενες να δεις νορμάλ κόσμο. Τώρα, είτε έχω έχω γίνει περίεργος (που αποκλείεται) είτε ο κόσμος έχει πέσει και χαλάσει τόσο πολύ, που φαίνεται στη μούρη του...Δε μιλάω για ανθρώπους άσχημους, απεριποίητους, κακοποιούς ή πρεζάκια αν και κάποιοι συνδύαζαν πολλά απο αυτά. Εννοώ βλέμματα κενά και φυσιογνωμίες, που πάνω τους διάβαζες σχεδόν με ξεκάθαρα γράμματα:

"πάσχω απο καταθλιψη..."
"είμαι γκάου!"
"είμαι άσχημος και μου τη σπάει!"
"το αριστερό χέρι ειναι αυτό που κάνουμε την προσευχή μας;"
"είμαι γεμάτη κόμπλεξ και προβλήματα!"
"ειμαι μεγάλη πουτάνα."
"αν νικήσει ο παναθηναικός δεν θέλω τίποτα αλλο απο τη ζωή μου."
"αν μπορέσω να κλέψω θα το κάνω..."
"είμαι τρομακτικά ηλίθιος!"
"έχω να γαμήσω απο τη μεταπολίτευση..."
"ειμαι μεγάλο σούργελο και ψωνάρα!"
"δεν ξέρω που είμαι αυτή τη στιγμή..."

και δεν μπορούσα παρα να σκεφτώ: "απο πού σκάσαν μύτη όλα αυτά τα κακόμοιρα, μίζερα και αδιάφορα ανθρωπάρια; πως ξαφνικά γίναμε τόσο τραγικοί; δεν μας θυμάμαι έτσι." Και όταν λέω δεν μας θυμάμαι έτσι, εννοώ όλους τους άλλους, γιατί εγώ γαμάτος ήμουν ανέκαθεν.


Για μια όμως στιγμή στεναχωρήθηκα με αυτό που έβλεπα και με την κατάντια των συμπολιτών μου και προσευχήθηκα προς του ουρανούς:
"ΕΕΕ, θεέ, που σκατά είσαι τόσο καιρό; και πως ειναι δυνατόν να τα έχεις κάνει τόσο πουτάνα; Είσαι σίγουρος ότι έκανες τους ανθρώπους καθ' εικόνα και ομοίωση σου, ή μήπως μας δούλεψες και μας γέμισες μαιμούδες "made in Taiwan"; Εγώ δεν βλέπω αντίγραφα θεών εδώ. Βλέπω ανεγκέφαλα, ανίσχυρα, κακόμοιρα όντα. Καθιζήματα που ολοένα και περισσότερο βουλιάζουν. Ήταν έτσι ανέκαθεν, ή μήπως τους έκανες εσύ μέσω των κακουχιών, των βασάνων και των εξευτελισμών που επι τόσα χρονια τους στέλνεις (πάντα με αμέριστη αγάπη βέβαια); Γιατί αν δεν έγιναν έτσι λόγω αυτών, τότε μάλλον έτσι τους δημιούργησες. Όμως αν ισχύουν αυτά τα περί καθ'εικόνας και ιστορίες, τότε πόσο μπουγελόφατσας μπορεί να είσαι; Και πόσο στόκος; πόσο όμως;"

Δεν πήρα απάντηση. Αν υπήρχε όμως θεός και απαντούσε, και αν ήταν ειλικρινής θα έλεγε:
"Έχεις δίκιο Άλζα. Τα έκανα μαντάρα. Τον Σαμαρά να έβαζα υπεύθυνο, τόσο σκατά δεν θα τα έκανε. Καλύτερα να αναλάβεις εσύ στη θέση μου. Είσαι σίγουρα σοφότερος, εξυπνότερος, ομορφότερος και δυνατότερος και σίγουρα δεν έχεις τα δικά μου κόμπλεξ, που κατα καιρούς με διακατέχουν απέναντι στους μαύρους, στους ομοφυλόφιλους, στις γυναίκες, στον έρωτα, στο γέλιο, στην χαρά και στην ευτυχία των ανθρώπων γενικότερα κλπ κλπ. Αν θες, θα σε ορίσω υπεύθυνο όλου του σύμπαντος και κυρίαρχο της ανθρώπινης φυλής."

Δεν είμαι σίγουρος οτι θα δεχόμουν αυτή την ευθύνη, γιατί αυτό σημαίνει οτι θα έπρεπε να ασχοληθώ με πλάσματα, που το σύνολό τους δεν έχει ούτε την εκτίμησή μου, ούτε το ενδιαφέρον μου. Για μένα το να προσέχεις και να φροντίζεις για το καλό του κόσμου, ειναι πλέον κάτι αντίστοιχο της κηπουρικής, με την έννοια ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ειναι φυτά, που πρέπει να περιποιείσαι και να ποτίζεις και να ασχολείσαι μαζί τους συνέχεια μπας και ανθίσουν. Ακόμα και τότε ελάχιστοι θα αναπτυχθούν αρκετά ώστε να βγουν απο τις γλάστρες τους να γίνουν αυτόνομα, σκεπτόμενα και αυτοσυντηρούμενα όντα. Και κάποιος θα πρέπει πάντα να φροντίζει τα υπόλοιπα μίζερα, εξαρτημένα και ελεγχόμενα ανθρωπάκια, μη τυχών και μαραθούνε. Εμένα τα φυτά με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Μπορεί να τα βλέπω ξερά και να κρατάω μάνικα που τρέχει νερό αλλά να μη τους ρίχνω απο βαρεμάρα και μόνο. Και στη τελική για ποιο λόγο; Έχω πιο αξιόλογα  πράγματα να κάνω, όπως να τακτοποιήσω τις κάλτσες στο συρτάρι μου, που λέει και ο Σβαρτσι (οσοι ξέρουν που και πότε το λέει κερδίζουν μια λακτα και την αγάπη μου -Snake εισαι εκτός διαγωνισμού μη μιλήσεις-).

Όλα αυτά κλωθογύριζαν στο μυαλό μου μέχρι που γύρισα σπίτι, άνοιξα μια μπύρα και εκεί που σκεφτόμουν οτι δεν πρόκειται να ασχοληθώ άλλο με την ανθρωπότητα, μου στείλαν link για αυτό το σίχαμα. ΠΡΟΣΟΧΗ! Έντονη πνευματική και ακουστική βλάβη μπορέι να προκληθεί απο την παρακολούθηση αυτού του video! Δεν κρύβω ότι απο τον τίτλο και μόνο και απο τη φάτσα που είδα στην εικόνα, μου δημιουργήθηκε μια αρρωστημένη διάθεση να το ακούσω, παρόλο που αποφεύγω συνήθως τέτοιες συγκινήσεις. Είναι όπως οταν σου στέλνουν ένα βιντεο απο κάποιο ατύχημα και ξέρεις οτι αν το δεις θα χαλαστείς και θα αηδιάσεις, αλλα για κάποιο λόγο πατας το γαμημένο το play. Και το πάτησα...Ω θεοί, τι τιμωρία έπρεπε να επιβάλλετε στα δύσμοιρα αυτάκια μου. Το σοκ, με άφησε άφωνο. Δεν μπορούσα να πιστέψω οτι υπάρχει άνθρωπος που αντέχει να βρίσκεται δίπλα σε αυτό το ξεπλυμένο πατσαβούρι και στην απέλπιδα προσπάθειά του να μην ακούγεται σαν βιασμένη δωδεκάχρονη μαθήτρια στο ντουζ, και να τον τραβάει με κάμερα. Δεν μπορώ να καταπιώ το γεγονός οτι αυτό το αγόρι με τα επιμελώς ξυρισμένα φρύδια σε σχέδιο "έχω σημάδια απο μάχη με ένα άγριο τζιτζίκι των αγρών της Πάρου", έχει 3.5 μύρια views και 11.000 likes σε ένα τραγούδι το οποίο α) ειναι κλεμμένο, β) είναι για τον πούτσο, γ) είναι για τον πούτσο, δ) είναι για τον πούτσο, ε) είναι για τον πούτσο  και στ) το έκανε ακόμα πιο πολύ για τον πούτσο με το να το τραγουδάει αυτός. 

Αν είστε ιδιαίτερα τολμηροί και δείτε ολο το show, θα προσέξετε οτι η ερμηνεία του τραγουδιστή ειναι συγκλονιστική και εκεί φαίνεται και το πόσο κατέχει τον φακό. Τα παιχνίδια του δεν έχουν τελειωμό. Φοράει κουκούλα ενώ βρέχει, αλλα το μαλλί όλο λούτσα. Μετά ανεβαίνει πάνω στη μπέμπα (γιατί αλλιως δεν φαίνεται), και ψιλοκατεβάζει αισθησιακά το μπουφάν του κοιτώντας λάγνα την κάμερα, σαν να λέει: "με βλέπεις; 156 εκατοστά απόλυτου και ερεθισμένου άντρα σε περιμένουν στο ηλιοβασίλεμα...". Έπειτα τα σπάει λίγο στο σπίτι του και κάνει ντουζ με το κολλητό μπλουζάκι, όπως άλλωστε όλοι οι σοβαροί αντρουά που σέβονται τον εαυτό τους. Στο εκρηκτικό φινάλε εμφανίζεται άλλος ένας χαζός και κουνάνε παρέα τα χέρια τους με το χαρακτηριστικό στυλ hip-hop που εχουν αντιγράψει απο θυμωμένους αυστραλοπίθηκους που τους έχουν πάρει τις μπανάνες. Γενικά πάντως παίζει πολύ με τη φύση το βιντεο κλιπ, αφού στην προσπάθεια του να μεταφέρει το πάθος και την συναισθηματική ένταση που νιώθει, ο ποιητής μιμείται -άψογα τολμώ να πω- το ερωτικό κάλεσμα του κοτσυφιού, τόσο στο κίνηση όσο και στη φωνή.

Αποφάσισα να ψάξω πληροφορίες για το νέο αυτό αστέρι της ελληνικής μουσικής σκηνής. Αφού έμαθα τα βασικά, ότι ο επωνομαζόμενος Stan (κατα κόσμο Στράτος Αντιπαριώτης) ορμώμενος απο Παρο, είναι ο νέος Justin Bieber της Ελλάδας και έχει καταπλήξει τα πλήθη, κατέληξα σε διάφορα κείμενα, από τα οποία αποσπάσματα παραθέτω παρακάτω.

"Είναι ένας απο τους πιο πολλά υποσχόμενους καλλιτέχνες!"
Αμάν πια ρε πούστη μου, πόσο θα ξεχειλώσουν πια το νόημα αυτής της λέξης;

"κατάγεται απο την Παρο, όπου και μεγάλωσε και ξεχώρισε με το στυλ του απο τα πρώτα κιόλας εφηβικά χρόνια."
Η αλήθεια είναι οτι και εμείς στο σχολείο μου τα καθυστερημένα τα ξεχωρίζαμε αμέσως.

"Μετα απο μια σειρά γεγονότων και επαγγελματικών αναζητήσεων εμφανίστηκε η ευκαιρία που θα τον οδηγούσε στην επιτυχία."
την ποια;

"...συστήθηκε στον κόσμο ως τραγουδιστής, συνοδεύοντας (καποιον αλλο ατάλαντο) στο τραγούδι (κάποια άλλη αρχιδιά) με την απαλή και χαρακτηριστική φωνή του."
 την ποια;

Όπως καταλαβαίνετε συγχύστηκα απίστευτα, όχι γιατί το βλαμμένο αυτό τραγουδάει. Μπορεί να ακούγεται σαν κουνούπι που κλάνει, αλλά ότι μπορεί κάνει ο καθένας στη ζωή του, ή τουλάχιστον ότι νομίζει οτι μπορεί. Αυτό που με ενοχλεί όμως είναι η τελείως αναξιοκρατική, και η υπερβολικά θετική αντιμετώπιση του, είτε απο τον κόσμο, είτε από τα media, για τραγούδια τα οποία θα έπρεπε να παίζουν μόνο σε ειδικά κτήρια που πάμε τα παιδάκια που ειναι χαζά. Δηλαδή δεν μας έφταναν όλοι οι άλλοι κερατάδες που έχουμε μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο θα έχουμε νεό αίμα;

Δεν πάει άλλο!!! Μπορεί οι άνθρωποι να μη με ενδιαφέρουν , αλλα τον βιασμό της μουσικής δεν τον ανέχομαι. Αν τελικά λοιπόν ο καλός θεούλης με διορίσει ύψιστο warlord της Γης, απόλυτο κυρίαρχο του ηλιακού συστήματος  και επίτιμο αυτοκράτορα του γαλαξία, και του σύμπαντος γενικότερα, θα δεχτώ και τότε τα πράγματα θα αλλάξουν σωρηδόν. Δεν ειναι μόνο η μουσική που βιάζεται φυσικά απο την εγκεφαλική ανεπάρκεια ορισμένων. Σχεδόν κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα γίνεται λάθος απο την πλειονότητα του κόσμου και κάποιος πρέπει να τα διορθώσει αυτά.

Όμως, το πρώτο πράγμα που θα κάνω με την εξουσία που επάξια μου ανήκει, είναι να αφαιρέσω το δικαίωμα στιχογραφίας, σύνθεσης και τραγουδιού από κάθε ατάλαντο και κάθε άφωνο τσόλι που υπάρχει στο σύμπαν. Θα τροποποιήσω το παγκόσμιο σύνταγμα έτσι ώστε, ο μόνος τρόπος να ασχοληθείς με τη μουσική επαγγελματικά (ερασιτεχνικά θα επιτρέπεται), θα είναι να έχεις πρώτα αποκτήσει αυτό το μικρό, ασήμαντο πραγματάκι που λέγεται: ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις για να μπείς στον καλλιτεχνικό κόσμο την σήμερον ημέρα, είναι απλά να δώσεις κώλο στο κατάλληλο άτομο. Εναλλακτικά μπορείς να κερδίσεις την εύνοια του επίσης ατάλαντου, άμουσου και πανηλίθιου κοινού μέσα απο κάποιο reality, είτε απο τα μπουζούκια κλπ κλπ. Αυτό το ρεζιλίκι δεν μπορεί να συνεχιστεί. Είναι απολύτως απαράδεκτο, κατά την ταπεινά πάνσωστη άποψή μου, το γεγονός ότι, ενώ σε όλα τα άλλα επαγγέλματα χρειάζεσαι πτυχίο ή εν τέλος πάντων μια Α εμπειρία για να ασχοληθείς με τον εκάστοτε χώρο, στη μουσική να μπορεί να εισέρχεται το κάθε μίασμα λες και ο καλλιτεχνικός χώρος έγινε ξαφνικά ελληνικό δημόσιο. Αυτή η κατρακύλα που έχει παρουσιάσει η τέχνη γενικότερα πρέπει να λάβει τέλος και θα ξεκινήσουμε από την κορωνίδα των τεχνών, που είναι η μουσική. Ως εκ τούτου, αν δεν έχεις τουλάχιστον 10ετή εμπειρία σε ένα μουσικό όργανο (ή φωνητικής για τους τραγουδιστές), αν δεν έχεις περάσει θεωρίες και αρμονίες και αν δεν έχεις παίξει Bach, Czerny, Beyer, Mozart, Beethoven, Chopin, κλπ κλπ., τότε ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ μωρή πατσαβουρολινάτσα ακόμα και να περνάς έξω από στούντιο, είτε σαν τραγουδιστής, είτε σαν τραγουδοποιός, είτε σαν οργανοπαίχτης. Τον μπούλο αρμ και πίσω στη γλιτσερή σκουλικότρυπα από την οποία βγήκες.

Κάποιος μπορεί να αντιμιλήσει τώρα και να πει:
"Ω! πάνσοφε και υπερδίκαιε μονάρχη μας, ίσως όμως έτσι αποκλείσεις κάποιον ταλαντούχο άνθρωπο που επειδή για κάποιο λόγο δεν κατάφερε ή δεν έτυχε να σπουδάσει, δεν θα μας χαρίσει τις μελωδίες του."
Παρόλο που εκτιμώ την κριτική απο τους υπηκόους μου, θα αγνοήσω το σχόλιο και θα στείλω τον αντιρρησία στα κάτεργα, γιατί:

1ον τα μεγάλα ταλέντα σπανίζουν και ακόμα και αν βρεθεί ένα, τότε αν αποδείξει την αξία του η τέχνη θα τον αγκαλιάσει και αυτόν με θέρμη. Χωρίς όμως απόδειξη δεν μπορώ να πάρω το ρίσκο και για να μη χάσω έναν καλό, να το πληρώσω με το να ανέχομαι χίλιους καθυστερημένους. Άλλωστε, όπως είναι η σημερινή -χωρίς περιορισμούς δηλαδή- κατάσταση, οι ταλαντούχοι θάβονται και παραμερίζονται απο τους βυσματίες και τις πόρνες (θηλυκές και αντρικές), και τα γλειψίδια που κάνουν όλοι οι άχρηστοι και άρα το αποτέλεσμα είναι πολύ χειρότερο. Και
2ον και βασικότερον, είμαι ο αυτοκράτορας και δεν θα σας ρωτήσω κιόλας τι νόμους θα φτιάξω....άϊντε!

Τραγουδιστές τύπου Παντελίδη, Οικονομόπουλου, Κιάμου, Πλούταρχου, Rihana, Justin Bieber, Lady Gaga και λοιπά πουτανάκια να τα ξεχάσετε. Όλοι οι παραπάνω θα μπουν φυλακή για κατ' εξακολούθηση προσβολή της καλλιτεχνικής αιδούς, αδικαιολόγητη έπαρση, απαράδεκτα σιχαμερά βίντεο κλιπ, εμετικές live εμφανίσεις κλπ κλπ. Μαζί και όλοι οι φανς τους. Τούβλα!

Τώρα που το σκέφτομαι, καθώς ο περισσότερος κόσμος δεν διαθέτει την απαραίτητη κριτική ικανότητα και χρειάζεται καθοδήγηση, θα φτιάξω μια σειρά απο νόμους που να εξασφαλίζουν ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο άυριο για τα ΠΑΝΤΑ. Όλα αυτά αν ποτέ συγκινηθώ και ενδιαφερθώ για το ανθρώπινο αύριο.