Εμένα τελικά ποιος θα με πληρώνει τέκνα μου;

ΑΥΤΟΣ!!!  1-0 !!!!


Ακούσαμε πολλά για την πρόταση Σύριζα, που αφορά στους μισθούς του κλήρου. Πολλές απόψεις διατυπώθηκαν η κάθε μία με τα επιχειρήματά της. Πολύς κόσμος που ξέρει ότι έχω το αλάθητο του Αλζα (σαν το αλάθητο το Πάπα, αλλά χίλιες φορές πιο τζαμάουα), με ρώτησε αν έχω κάποια δική μου γνώμη για το θέμα. Γέλασα και απάντησα με κατανόηση. Όχι...δεν έχω γνώμη... έχω την αλήθεια. Και είναι η παρακάτω:

 Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω οτι έχουμε 2013. Ο παλιός χρόνος έφυγε, ο νέος μπήκε, αλλά κάποιοι άνθρωποι επιμένουν να είναι το ίδιο -αν όχι περισσότερο- ηλίθιοι. Μου την δίνουν οι ηλίθιοι. Μου την δίνει η βλακεία γενικότερα, γιατί είναι μεταδοτική. Βάλε έναν ηλίθιο σε ένα δωμάτιο με είκοσι παιδιά και σύντομα θα προκύψουν το λιγότερο άλλοι 15-17 ηλίθιοι απο εκεί μέσα.  Και το γεγονός οτι πρέπει να ζω σε έναν κόσμο όπου το 80% (επιεικώς) είναι ηλίθιοι με χαλάει. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν μπορώ να ακούω ή να διαβάζω μαλακίες σαν τις απο κάτω, χωρίς να ανεβαίνει η μικρή μου πίεση στο 46:



"ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ..ΑΠΟΡΩ ΠΟΙΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ ΤΑΛΙΜΠΑΝ ΤΗΣ ΑΚΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.ΑΥΤΟΙ ΒΑΖΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΕΩΝ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"

"Αριστερά(Κουράκης) και Μασονία(Στουρνάρας) χέρι χέρι στην αντιχριστιανική τους κοινοπραξία!Μα τόσο μωροί είστε;Η Ορθοδοξία είναι η ψυχή αυτού του έθνους.2013 και ακόμη με σπασμωδικές κινήσεις πολεμάτε την πίστη των Ελλήνων!"

"Φόρο στους αλλοθρησκους. Να σωθεί η Ελλάδα"

"Το συνταγμα της Ελλαδος ισχυει ενωπιον και μετα ευλογίας του Ιησου χριστου.Τρια πραγματα εχουσιν σκοπο να κανουν οι κομμουνιστοσυμμοριται εαν ερθουν εις την εξουσιαν α)γαμος των σοδομιστών β) παροχη ιθαγέννειας εις οποιον την ζηταει και γ) αποχριστιανοποίηση." 

"Είναι τυχεροί που πέθανε ο Χριστόδουλος (ο τελευταιοσ μεγάλος Ελληνας), κατέβασε 3000000 έλληνες στον δρόμο κάποτε με τις ταυτότητες !!! Αν ζούσε θα είχε αλλάξει το σκηνικό της χώρας σε πολλούς τομείς"


Όλα τα παραπάνω, είναι λίγα απο τα δεκάδες σχόλια που διάβασα σε ένα και μόνο σαιτ, αναφορικά με την πρόταση να πληρώνουν τον μισθό των παπάδων, μόνο όσοι δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι. Πραγματικά η απογοήτευση που νιώθω όταν διαβάζω τέτοιες τιτάνιες μαλακίες δεν έχει όρια. Όχι γιατί συμφωνώ με την πρόταση, αλλά γιατί εκνευρίζομαι με τους μαλακοχριστιανούς που ζουν στον κόσμο τους. Πως να σεβαστείς τον άνθρωπο που ξεστομίζει τόσο χοντρές μαλακίες; Με τι ακριβώς ύφος πρέπει να απευθυνθώ εγώ σε τέτοια σχόλια πλέον; Πόσο υπομονή να κάνεις, όταν έχεις απέναντί σου άτομα με το νοητικό επίπεδο μιας φρυγανιάς; Και κυρίως, γιατί; Γιατί να έχουμε 2013 και ενώ ο κόσμος προχωράει και οι αντιλήψεις εκμοντερνίζονται και προσπαθούν να βάλουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο, να πρέπει να λάβω υπόψην μου τον κάθε οπισθοδρομικό, καθυστερημένο, προσκολλημένο στο παρελθόν, αμόρφωτο και συντηρητικό χλαπάτσα, και να κρατάω ζωντανές αντιλήψεις και απόψεις που ανήκουν πεντακόσια χρόνια πίσω; Δεν γουστάρω ρε φίλε πια να σέβομαι τις αρχιδιές του καθενός. Δεν έχω άλλη αντοχή και δε μπορεί όλη η ανθρωπότητα να περιμένει να ξυπνήσουν οι μωροί απο το λήθαργο τους. Επί 2000 χρόνια και παραπάνω, ο κόσμος ανέχεται τις θρησκείες και τους αντιπροσώπους τους και κάθε είδους μαλακοπίτουρες, μόνο και μόνο με την δικαιολογία οτι τα πιστεύω του καθενός είναι ιερά και δεν πρέπει να τα προσβάλλουμε. Σκατα στα μούτρα σας και στα πιστεύω σας αλήτες. Εδώ οι ίδιες οι εκκλησίες δεν σέβονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και θα σεβαστώ εγώ τα φανταστικά τους πρόσωπα, τα ευφάνταστα παραμύθια τους, ή τις εμετικές  διδαχές τους περι ηθικής;

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Η πρόταση του Σύριζα, έτσι όπως διατυπώθηκε, είναι πραγματικά παιδιάστικη. Στο σημείο αυτό, αναγνωρίζει κανείς οτι υπάρχουν δυο ειδών άθεοι. Οι σκεπτόμενοι, που καταλήξαν σε μια συγκεκριμένη στάση, μέσα απο χίλια κύμματα και αναθεωρήσεις των κοσμοθεωριών τους, που ξέρουν τι ακριβώς τους ενοχλεί και τι όχι στις θρησκείες. Και τα τούβλα, που είτε απο αντίδραση, είτε για μαγκιά, είτε επειδή είναι ανεγκέφαλοι κομμουνιστές, σου λέει οκ, είμαι άθεος και άρα ο σκοπός μου είναι πχ. να γαμήσω τον χριστιανισμό όπου μπορώ. Το πρώτο είδος αποτελλείται απο άτομα, που ξέρουν τι θα πει να σου επιβάλλουν κάτι (πχ θρήσκευμα) και αυτό δεν τους αρέσει για αυτό και έχουν ακολουθήσει αυτό το δρόμο. Το δεύτερο απο τσοφλιοκέφαλους. Όταν λοιπόν έρχεται ένας άθεος και σου κάνει τέτοιου είδους πρόταση, είναι εμφανές πόσο παπαρολόγος και μπάμιας είναι, αφού πάει να κάνει αυτά που κατηγορεί. Αν λοιπόν κάποιος υποστηρίζει αυτή την πρόταση αυτούσια, ας προσέξει τα εξής σημαντικότατα σημεία:

Πριν κάποια χρόνια αποφασίστηκε ευτυχώς οτι το θρήσκευμα είναι προσωπική υπόθεση του καθενός.  Έρχεται τώρα ο μπαγλαμάς και ζητάει να επανέλθει η δήλωση του θρησκεύματος και μάλιστα για οικονομικούς λόγους, που είναι πιο χαζό και απο σενάριο του Φώσκολου. Επίσης, είναι έμμεση (μπορεί και άμεση) καταπίεση για έναν χριστιανό που έχει οικονομικά προβλήματα, αφού τον αναγκάζει να απαρνηθεί τα πιστεύω του, μόνο και μόνο για να μη πλερώσει. Ε, αν αυτό δεν είναι φασιστομαλακία, δεν ξέρω τι είναι. Δηλαδή ότι βρίζαμε μέχρι τώρα να τα λουστούμε, επειδή ο Κουραδάκης ή όπως αλλιώς λέγεται είναι τραμπαρίφας;

Επίσης η λογική "δεν το χρησιμοποιώ, άρα δεν πληρώνω" είναι και αυτή παιδιάστική και γκάου και δεν μπορεί να εφαρμόζεται έτσι αβίαστα, γιατί καλλιστα μπορεί να σου πει κάποιος: "Εγώ δεν χρησιμοποιώ μέσα μεταφοράς, ούτε βλέπω ΕΡΤ, ούτε πάω στα δημόσια πάρκα, ούτε περπατάω στους δρόμους, οπότε όλα αυτά να τα πληρώνουν μόνο όσοι τα χρησιμοποιούν". Δεν πάει έτσι όμως. Σε μια πολυκατοικία συμμετέχεις στα κοινόχρηστα, είτε χρησιμοποιείς το ασανσερ είτε όχι. Η σωστή αντιμετώπιση εδώ, θα ήταν να συζητηθεί και να αναλυθεί προσεκτικά, κατα πόσο το καθένα απο αυτά, και ειδικά κάτι τόσο προσωπικό όπως το θρήσκευμα, μπορεί (η πρέπει) να είναι κρατική παροχή ή όχι. Αυτό θα το δούμε παρακάτω.

Αυτά είναι, κατά την αλάθητη και αψεγάδιαστη γνώμη μου, τα δυο πιο βασικά σημεία στα οποία χωλαίνει η πρόταση του Σύριζα. Τώρα όμως που σας απέδειξα πόσο δίκαιος και λογικός είναι ένας σωστός άθεος, η αλήθεια είναι οτι πρέπει ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ η εκκλησία να διαχωριστεί απο το Ελληνικό κράτος. Δεν υπάρχει ούτε ένα λογικό επιχείρημμα που να μπορεί να στηρίξει την σχέση κράτους-εκκλησίας. Ούτε ένα. Οποιοσδήποτε διαφωνεί με αυτό έχει πρόβλημα στον εγκέφαλο, ή σοβαρές ελλείψεις παιδείας και άρα δεν μας αφορά η γνώμη του. Θα κάνω ενα Spoiler εδώ και θα πω οτι ακολουθεί εκτενές χώσιμο και γαμωσταυρίδι απέναντι σε χριστιανούς που δεν σέβονται τον πλησίον τους. Προσοχή, δεν κατηγορώ όλο τον κόσμο που πιστεύει κάπου, μόνο όσους θέλουν να μου χώσουν τα πιστέυω τους στο λαιμό παρά την θέλησή μου. Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε, ας προχωρήσουμε.

Αρχικά να σχολιάσω λίγο την συμπαντικών διαστάσεων τεράστια κλαπαρχιδιά, σύμφωνα με την οποία "η ορθοδοξία είναι η ψυχή του Ελληνικού έθνους, η πίστη των Ελλήνων είναι εξ'ορισμού η χριστιανική και όποιος δεν την ασπάζεται είναι ανθέλληνας."  Η άποψη αυτή είναι τόσο φασιστική, ηλίθια και σιχαμένη που δεν ξέρω απο που να την πιάσω και που να την αφήσω. Η ειρωνεία είναι ότι τα δίποδα που συνήθως ξεστομίζουν αυτήν την ανυπέρβλητη μαλακία, είναι άτομα που ταυτόχρονα θα σου πουν πόσο περήφανοι νιώθουν που είναι Έλληνες και για τον πολιτισμό μας και για τους αρχαίους και πόσο σοφοί ήταν και πως οι άλλοι ήταν στα δέντρα όταν εμείς κάναμε φιλοσοφία. Απο την άλλη αν ρωτήσεις εναν τέτοιο τρόμπα να σου πει τους τρεις τραγικούς ποιητές της αρχαιότητας, θα σου πει "εεε ο Σωκράτης....ο Αχιλλέας... και ο Πλούταρχος". Σιγά μην ήταν και η Παπαρίζου ρε αμόρφωτα πρόβατα. Έλληνες μόνο κατ'όνομα. Έχει μαλιάσει η γλώσσα μου να λέω τα ίδια και τα ίδια αλλά, πως μπορείς να νιώθεις περήφανος για τον Ελληνισμό και ταυτόχρονα να γονατίζεις και να υποτάσσεσαι σε μια θρησκεία, που υπήρξε ο μεγαλύτερος πολέμιος αυτού; Πως μπορείς να υποστηρίζεις μια εκκλησία που βεβήλωσε τους ναούς των αρχαίων προγόνων σου, έκαψε και κατέστρεψε έργα ελληνικά απο κάθε τέχνη και επιστήμη της τότε εποχής; Πως ανέχεσαι τον οργανισμό που κατέκλεψε τον πολιτισμικό σου πλούτο, και μετά εγκαθιδρύθηκε και αυτοκυρήχθηκε με το έτσι θέλω αντικαταστάτης του; Πως μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά και μετά να λες ΕΜΕΝΑ ανθέλληνα, επειδή δεν θέλω το παιδί μου να χαμηλώνει το κεφάλι στη θέα ενός σταυρωμένου ΕΒΡΑΙΟΥ ξυλουργού, που παίζει να μην ήξερε καν που είναι η Ελλάδα και που δεν ξέρουμε καν αν υπήρξε και ποτέ; ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ ΜΩΡΗ ΛΙΝΑΤΣΑ!!! Ποιοι νομίζετε ότι είστε ρε αρχίδες, που θα καπηλεύεστε εσείς τις έννοιες του Έλληνα/Ανθέλληνα για να την καταλογίζετε όπου και όποτε σας γουστάρει; Ποιός ακριβώς σας έδωσε το δικαίωμα; Ανθέλληνες είστε εσείς ρε αρχίδες...απο κάθε άποψη!

Ακόμα και να μην ήταν έτσι όμως, και ας υποθέταμε οτι ο χριστιανισμός υπήρχε ανέκαθεν εδώ στο Ελλάδιστάν. Ποιος σας είπε οτι θα έπρεπε σώνει και καλά ΟΛΟΙ ΜΑΣ να τον ασπαζόμαστε; Η την άλλη μαλακια που αν δεν πιστεύεις σε κάποια ανώτερη δύναμη, είσαι ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ κομμουνιστής. Ρε πάτε καλα; Μπορείτε να συνειδητοποιήσετε οτι μπορεί να μη πιστεύουμε σε θεούς και δαίμονες, απλά και μόνο επειδή σκεφτήκαμε για πάρτι μας; Μήπως επίσης, επειδή είναι αστείο το όλο concept; Μήπως γιατί υπάρχουν παραμύθια χιλιάδες φορές πιο αληθοφανή και πιο σοβαρά απο τις θρησκευτικές ιστορίες; Έχετε καταλάβει ρε σούργελα, ότι οι βάσεις, οι αρχές και οι αξίες της θρησκείας σας αλλά και κάθε άλλης θρησκείας, έχουν συνθλιβεί όχι μια, όχι δυο, αλλά χιλιάδες φορές, είτε απο την επιστήμη, είτε απο την σύγχρονη φιλοσοφία και σκέψη; Οι διδαχές και τα πιστεύω σας έχουν γελιοποιηθεί αμέτρητες φορές και οι αντιπρόσωποί σας έχουν γίνει ρεντίκολο, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Και παρόλα αυτά, έχετε το θράσος να σηκώνετε το κεφάλι και να ξεστομίζετε τα ρατσιστικά σκατά σας αδιαφορώντας για το πόσους θα βρωμίσετε. Δηλαδή αυτόν εδώ τον μαλάκα πόσο θα ήθελα να τον είχα μπροστά μου να του σπάσω τα δόντια!

"Το συνταγμα της Ελλαδος ισχυει ενωπιον και μετα ευλογίας του Ιησου χριστου.Τρια πραγματα εχουσιν σκοπο να κανουν οι κομμουνιστοσυμμοριται εαν ερθουν εις την εξουσιαν α)γαμος των σοδομιστών β) παροχη ιθαγέννειας εις οποιον την ζηταει και γ) αποχριστιανοποίηση." 

Ισχύει ενώπιον του Χριστού; Τι λες ρε ΠΟΥΣΤΡΟΧΙΛΙΟΓΑΜΗΜΕΝΟΠΟΥΤΑΝΟΓΕΝΝΗΜΑ;;; Δηλαδή ο θεούλης σου θα υποστήριζε νομίζεις α) ρατισμό απέναντι στους ομοφυλόφιλους, β) ρατισμό απέναντι σε κάθε ξένο αδιακρίτως, γ) ρατισμό απέναντι σε κάθε μη χριστιανό. ΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΣΟΥ, ΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΣΟΥ, ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΟΥΛΗ ΣΟΥ, ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΟΥΛΑ ΣΟΥ, ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΈΛΟΣ....ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ ΣΟΥ!!! Δεν αξίζει κανένας σεβασμός σε τέτοιου είδους ανθρώπους. ΚΑΝΕΝΑΣ!!! Το μόνο που αξίζει είναι πούτσο και ξύλο και σούβλα!

Αμ, ο άλλος ο αρχίδας; Ο Χριστόδουλος λεέι, ήταν "ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας..." Τέτοια πομπώδη λεκτική κουράδα είχα καιρό να δω. Πόση μαλακία μπορεί να χωρέσει τελικά σε έναν μόνο εγκέφαλο; Αν έπρεπε να φορολογείται κάτι τελικά, αυτό είναι η μαλακία. Τότε θα είχαμε όντως σωθεί με τόσο απίστευτα πολλούς και ταυτόχρονα γιγαντιαίους μαλάκες που έχουμε στη χώρα. Τι είχε κατεβάσει λέει; τρια εκατομμύρια κατέβασε στο δρόμο; ότι να ναι....Τρία εκατομμύρια υπογραφές παρέδωσε στην τότε βουλή, που ήταν ΚΑΙ ΚΑΛΑ ενάντιοι στην διαγραφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητες. Ακούς παπάρα; 3 στα 10 και ρούφα το τρομπόνι. Και ούτε που ξέρουμε αν ήταν και αυθεντικές όλες.  Και ξέρεις πως το είχε κάνει; Εδινε στους ετοιμόρροπους κωλόγερους και στις κωλόγριες που πηγαίναν στην εκκλησία 200 φυλλάδες στον καθένα να τις μοιράσουν σε όλους τους γνωστούς τους, ακόμα και σε ΠΑΙΔΙΑ γαμώ την ηθική σας. Πήγαιναν λοιπόν τα ζόμπι ελπίζοντας οτι αυτή τους η κίνηση θα τους προωθήσει λίγο στην ουρά για τον Παράδεισο και πιέζαν ΟΛΟ τον κόσμο να υπογράψει. Ήμουνα 20 χρονών εγώ και ο ανήλικος ακόμα αδερφός μου 17, όταν ο πουστης ο θείος μου προσπάθησε να μας βάλει να υπογράψουμε, χωρίς να μας πει καν τι ήταν ο καργιόλης (ας αναπαύεται εν ειρήνη). Ευτυχώς απο μικρός δεν ήμουν μαλάκας και είπα οτι θα το υπογράψουμε σπίτι και μόλις το διάβασα σκούπισα το κώλο μου με αυτό και το πέταξα. Με τέτοια πουστρηλίκια μπορείτε και παραμένετε ριζομένοι σαν παράσιτα στη κοινωνία. Με πουστιές και με πλύσιμο εγκεφάλου. 

Χάζευα προχθες στο ίντερνετ τους Πρωταγωνιστές του Θεοδωράκη και έλεγε ότι η Ελλάδα, είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη στις εκτρώσεις. Χάρηκα όταν το άκουσα, γιατί τουλάχιστον είμαστε πρώτοι σε κάτι και δεν έχουμε πιάσει πάτο σε όλα. Οι ηλικίες έχουν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αφού μέχρι και για 12χρονο κοριτσάκι έγκυο άκουσα. Γενικά πολύ πούτσα πέφτει στα σχολεία και τα μαλακισμένα όχι μόνο γαμιούνται σαν κουνέλια, αλλά δεν παίρνουν και κανενός είδους προφύλαξη, αφού άλλωστε δεν έχουν και κανενός είδους ενημέρωση. Έγινε λοιπόν μια προσπάθεια απο το κράτος να συμπεριληφθεί στα μαθήματα η Σεξουαλική Αγωγή (ή κάπως έτσι), το οποίο γράφτηκε απο τον γνωστό σε όλους μας κ.Ασκητή και το οποίο ειναι μάθημα που ΟΛΕΣ οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν εδώ και καιρό. Εμείς το απορρίψαμε. Γιατί; Γιατί σύμφωνα με τους παπάδες, κάποιους συλλόγους συντηρητικών γονέων και κάποιους συντηρητικούς καθηγητές, το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής θα ήταν ζημιογόνο, γιατί θα ήταν σαν να αποποινικοποιεί και να προωθεί κιόλας τις προγαμιαίες σχέσεις, για τις οποίες η εκκλησία έχει πάγιες και ακλόνητες θέσεις. Ναι ρε φιντάνια... το βιβλίο περιμέναν να διαβάσουν τα παιδιά για να ξεσκιστούν αναμετάξυτων. Κούνια που σας κούναγε μαλάκες. Το σεξ είναι η πιο όμορφη ανθρώπινη επαφή και επειδή είστε εσείς κομπλεξικές, αγάμητες, γερολούγκρες το ενοχοποιήτε για κάθε μαλακία που μπορείτε να σκεφτείτε και προκαλείτε ένα σωρό ακόμα κόμπλεξ στα ζώα που σας ακούνε. Τα παιδιά τι σας φταίνε όμως; Γιατί να μη μάθει το παιδί πως να προστατεύει τον εαυτό του ακόμα και μέσα στο σεξ; Γιατι να μην ενημερωθεί; γιατί να μη ξέρει τι είναι πραγματικά επικίνδυνο και πως να προφυλαχτεί; Και στη τελική, ποιος εισαι εσύ μωρή ρασοφόρα πούστρα που θα κρίνεις τι είναι σωστό και τι όχι, και ποιός σου δίνει το δικαίωμα να ανακατεύεσαι σε  θέματα για τα οποία δεν θα έπρεπε να εχεις καμία δικαιοδοσία, ούτε καν γνώμη; Να μη μπει η σεξουαλική αγωγή, αλλά να κάνουν τα βλαστάρια μας θρησκευτικά στον ίδιο βαθμό που κάνουν φυσική και χημεία ΜΑΖΙ! Να μη κάνουν σύγχρονη φιλοσοφία ή κοινωνιολογία. Όοοχι.... καλύτερα να μαθαίνουν τις διδαχές των αρχαίων εβραίων βοσκών που γαμούσαν γίδες, πολύ πρωτού ανακαλύψουν το μουνί της μάνας που τους πέταγε. Γιατί αυτό που χρειαζόμαστε σε αυτή τη χώρα, δεν ειναι σκεπτόμενους ανθρώπους. Δεν θέλουμε ο κόσμος να μορφώνεται, να καλλιεργείται και να βγαίνει απο το καβούκι του. ΌΧΙ! θέλουμε καλούς χριστιανούς ψηφοφόρους.

Το παραπάνω ήταν ένα απο τα χιλιάδες παραδείγματα όπου το κράτος πήγε να κάνει ένα καλό, αλλά το διέκοψε, γιατί επηρεάστηκε ή εμποδίστηκε απο την εκκλησία και τους κολλημένους ακολούθους της. Και είναι ο βασικός λόγος που ο διαχωρισμος εκκλησίας-κράτους είναι αναγκαίος. Δεν έχει να κάνει με το αν πληρώνω τους παπάδες. Πούστηδες πληρώνω όλη μου τη ζωή και οι παπάδες δεν είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι. Έχει να κάνει με το ότι δεν πρέπει να συμμετέχουν σε αποφάσεις και ρυθμιστικά θέματα που ΔΕΝ αφορούν θρησκευτικά θέματα. Τόσο απλό. Είναι διαδικαστικό το θέμα και έχει να κάνει μόνο με την ειδίκευση και αρμοδιότητες του καθενός. Πας στο γιατρό άμα πονάει το πόδι σου ή το κωλάντερο, όμως δεν δέχεσαι (η δεν παίρνεις στα σοβαρά) απο αυτόν νομικές συμβουλές. Αντίστοιχα πας στο παπα γιατί θες ψυχολογική στήριξη ή γιατί να μάθεις για τον θεούλη και για άλλα τέτοια χαζά, αλλά δεν δέχεσαι απο αυτόν παιδαγωγικές συμβουλες.Το καταλάβαμε; Μπράβο γιατί δεν γίνεται πιο απλό απο αυτο και όποιος δεν μπορεί να το δει καλύτερα να κάνει χάρη στην ανθρωπότητα και στο ραγδαία εξαφανιζόμενο είδος του πράσινου αλιγάτορα και να μετακομίσει στον Αμαζόνιο.

Γκρινιάζει ο άλλος που κάποιοι πολεμάνε λέει τον χριστιανισμό. Πως να μην τον πολεμάνε ρε μαλάκα μπετόβλακα, αφού ο χριστιανισμός εισβάλει στα σπίτια μας και στα μυαλά των παιδιών με το καλημέρα;  Καλώ όλους τους φανατικούς χριστιανούς, που μπορεί να διαβάζουν (αν δεν έχουν σταματήσει απο το μέχρι τώρα βρισίδι) τώρα αυτό το κείμενο, να σκεφτούν πως νιώθουν αυτοί όταν ένας μάρτυρας του Ιεχωβά πχ. τους χτυπάει την πόρτα και προσπαθεί να τους προσυλητίσει. Δεν ενοχλείστε; δεν εκνευρίζεστε; Ακριβώς το ίδιο νιώθουμε και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι που για τον α, β λόγο δεν πιστεύουμε σε κάποια θρησκεία. Όπως έχει πει ο Richard Dawkins (μεγάλος βιολόγος και άθεος) "Όλοι είμαστε άθεοι απέναντι στο 99% των θρησκειών που υπήρξαν ποτέ μέχρι τώρα. Ο χριστιανός είναι άθεος για όλες τις άλλες θρησκείες εκτός του χριστιανισμού. Οι άθεοι απλά προσθέτουν μια θρησκεία ακόμα...". Στο ίδιο σαιτ που αναγράφονται τα σχόλια παραπάνω, υπάρχει εκει και ένα σχόλιο του φίλτατου Gabriel. 

"Εγώ διαφωνώ με τον νόμο. Και θέλω να μου πληρώνει το κράτος τον αστρολόγο μου, τον πνευματιστή και τον εξορκιστή. Επίσης επειδή δεν έχω αποφασίσει ποια θρησκεία είναι η σωστή θέλω τον μουφτή, τον ιμάμη , τον ραβίνο τον καθολικό και όλους τους άλλους μέχρι να καταλάβω τι γίνεται. Άμα κάνουμε κάτι να το κάνουμε σωστά.."

Ένας πανέξυπνος τύπος,  προφανώς απο τους μεγάλους λόγιους της πατρίδος μας απάντησε:

"Α ρε καραγκιόζη. Συγκρίνεις την Ορθοδοξία με τον αστρολόγο σου και τη χαρτορίχτρα σου."

Και ο τύπος πραγματικά  είναι διάννοια, γιατί κατάλαβε οτι η Ορθοδοξία δεν έχει καμία σχέση με την αστρολογία για παράδειγμα, γιατί μπορεί και τα δυο να λένε χοντρές μπαρούφες, αλλά τουλάχιστον τα ΑΣΤΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΛΑΚΑ ΤΕΝΕΚΕ!!!  Απο την στιγμή που θεωρείται δίκαιο να πληρώνουμε όλοι για το παπαδαριό, πόσο άδικο μπορεί να έχει ο Gabriel που ζητάει να τον πληρώνουμε για κάθετι που έχει ανάγκη ή που τον γεμίζει; Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι πρέπει να καλύπτουμε όλους τους πολίτες οπότε που ακριβώς τραβάμε τη γραμμή; Είναι θέμα για μεγάλη συζήτηση και δεν θέλω να την αναλύσω περισσότερο, είναι πάντως για μένα φανερό, ότι η ανάγκη του κόσμου να πιστεύει σε κάτι μεταφυσικό δεν συνεπάγεται την υποχρέωσή μου να πληρώνω τους μισθούς χιλιάδων παπάδων οι οποίοι δεν προσφέρουν τίποτα παραπάνω απο κοπανιστό αέρα, ψεύτικα όνειρα και φρούδες ελπίδες. Γιατί ανάγκη του κόσμου είναι και η σεξουαλική ικανοποίηση, αλλά τις πουτάνες ο καθένας τις πληρώνει για παρτυ του. Για αυτό άντε και γαμηθείτε και κρατήστε και την είσπραξη!

Έκτακτο Δελτίο Ειδήσεων

Καλημέρα σας κυρίες και κύριοι

Διακόπτουμε το ξύσιμο από τη δουλειά για να σας μεταδώσουμε τις τελευταίες εξελίξεις του πρωινού.

Σε πόλεμο έχει εξελιχθεί η κόντρα μεταξύ κυβέρνησης και εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, καθώς οι αλήτες της πρώτης ομάδας διαγωνίζονται σε γαϊδουριά και θράσος τους αλήτες της δεύτερης. Με νέες απεργίες απειλούν τα γαμίδια του Μετρό αλλά και των άλλων ΜΜΜ καθώς υποστηρίζουν ότι η επίταξη που αποφασίστηκε από την κυβέρνηση, είναι χούντα. Ναι, και εμείς γελάσαμε κυρίες και κύριοι όταν το ακούσαμε γιατί και εμείς μαζί με εσάς σκεφτήκαμε, "Τι λέτε γαμώ το σάπιο σκατένιο κεφάλι σας; Το να κλείνετε τα μέσα και να ταλαιπωρείτε χιλιάδες κόσμο με το έτσι θέλω, είναι δημοκρατικότατο εε; τσιμπούρια της λάσπης;" Οι κύριοι στις μαζικές μεταφορές προφανώς θεωρούν τους εαυτούς τους ξεχωριστούς και παρόλο που πληρώνονται καλύτερα από δασκάλους και καθηγητές για παράδειγμα, έχουν ακόμα θράσος να διαμαρτύρονται. Όταν γλείφανε τις κωλότριχες του κάθε πούστη για να τους βάλει στη θεσούλα τους δεν τους ένοιαζε τι είναι δίκαιο και τι όχι, αλλά τώρα που τους γαργαλάνε τη σούφρα θυμήθηκαν να αγωνιστούν για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Σήμερα το πρωί δυνάμεις των ΜΑΤ εισέβαλαν στο αμαξοστάσιο στα Σεπόλια, το οποίο 50 απεργοί είχαν κλειδώσει με αλυσίδες με σκοπό να συνεχιστούν οι απεργίες, και πραγματοποιήθηκαν τρεις προσαγωγές. Ο Κακός Μαύρος Ψόφος καταδικάζει την κίνηση αυτή της κυβέρνησης, καθώς κατά τη γνώμη μας ΚΑΙ οι 50 αυτοί καταληψίες έπρεπε να συλληφθούν και να ριχτούν στην ψειρού, αφού πρώτα είχαν φάει δέκα κουβάδες ξύλο ο καθένας. Τι δικαιώματα τι δημοκρατίες, τι χούντες και μαλακίες; Ζούγκλα έχει γίνει αυτή η κωλοχώρα και το κάθε πουσταρέλι κάνει ότι του καυλώνει και μετά το στολίζει με ωραίες λέξεις όπως "εργασιακά δικαιώματα", "απεργιακό δικαίωμα", "αγώνες δικαίου" και άλλες ευφάνταστες πίπες. Η αλήθεια όμως παραμένει, ότι τα ΜΜΜ και τα αμαξοστάσια και όλα όσα έχουν καταληφθεί, δεν είναι τσιφλίκι σας ΖΩΑ, είναι ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ. Κατάλαβες αρχίδα μηχανοδηγέ; επειδή το οδηγείς το τρένο δεν σημαίνει ότι είναι δικό σου. Ανήκει σε όλους τους Έλληνες. Για αυτό πάρε το μπούλο, κάνε μόκο και αν έχεις πρόβλημα με τους μισθούς, κάνε ότι κάνει ο κάθε σύγχρονος Έλληνας. ΡΟΥΦΑ ΣΚΑΤΑ!!!

Εν τω μεταξύ, από τα βάθη της VIP πτέρυγας στον Κορυδαλλό ο Άκης Τζοχατζόπουλος ανέφερε πως χρησιμοποιείται ως εξιλαστήριο θύμα, "Ως Ιφιγένεια που την πέταξαν στο Κολοσσαίο, το οποίο δημιούργησε η πολιτική κατάσταση, συνολικά της χώρας, μετά από την μεγάλη οικονομική κρίση". Επεσήμανε επίσης ότι η λεγόμενη VIP πτέρυγα είναι για γέλια και ότι βάζουν τις κάθε καρυδιάς καρύδι μέσα οι αλήτες.
Αλήθεια τζουτζουκάκο μου; Νιώθεις προδομένος; Σαν την Ιφιγένεια στο Κολοσσαίο; Τι δουλειά έχει ρε μπετόβλακα η Ιφιγένεια με το Κολοσσαίο; Και λίγα έχεις πάθει, κανονικά θα έπρεπε να είσαι σαν την Μεσαλίνα στο Κολοσσαίο (πόρνη της Ρωμαϊκής περιόδου, σιγά μην την ήξερες)  και να σε γαμάνε όλοι οι μονομάχοι μαζί και τα λιοντάρια. Αρχίδα....δεν σου αρέσει εκεί μέσα τζουτζούκο; μήπως θες να σου φέρουμε παρέα; θες τους φίλους σου τους παλιούς; Και εμείς θέλουμε να στους φέρουμε, πίστεψέ μας, αλλά δεν έρχονται μόνοι τους. Άκου θράσος ο κεφτές που έχει και παράπονα. Τόσα λεφτά έχει κλέψει και θέλει και σπέσιαλ μεταχείριση. Και μου τη δίνει που ακόμα του αποδίδουν και τον στοιχειώδη σεβασμό. Σε τέτοιους απατεώνες δεν απευθύνεσαι λέγοντάς τους "Κύριε"...όχι αγαπητοί, ο σεβασμός κερδίζεται και χάνεται ανάλογα με τις πράξεις μας. Τα απολειφάδια του επιπέδου Τζοχατζόπουλου αν αξίζουν χαρακτηρισμό, θα έπρεπε να ξεκινάνε όλοι "Σιχαμένο προδοτικό γαμίδι..." και συνεχίζεις όπως θες.

Για να αλλάξουμε θέμα, στις Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής βρίσκεται ο αρχηγός του Σύριζα, από όπου θα μιλήσει σε διάφορα μέσα ενημέρωσης της χώρας, ενώ θα έχει επίσης συναντήσεις με ακαδημαϊκούς, πολιτικούς κύκλους και στελέχη της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας. Κανείς ακόμα δεν έχει καταλάβει γιατί τον καλέσανε. Χθες έβγαλε μια ομιλία και ούτε καν να μιλήσει στα αγγλικά δεν μπορούσε ο άθλιος. Πολιτικός αρχηγός είσαι ρε γιοτόμπαλε, μάθε μια ξένη γλώσσα καραγκιόζη... Δεν είναι ότι δεν πρόλαβες ποτέ να μάθεις Αγγλικά, γιατί δούλευες απο πιτσιρικάς...εε; Δεν είχες και ποτέ δουλειά εδώ που τα λέμε πριν μπεις στην πολιτική, εε; οπότε; απλά άχρηστος εε; Ακόμα και ο Γιωργάκης ήξερε αγγλικά και αυτό είναι κάτι που εγώ, αν ήμουν ο Τσίπρας, θα λάμβανα σοβαρά υπόψη μου. Από την άλλη, ο Γιωργάκης δεν μίλαγε ελληνικά θα μου πείτε. Πάσο. Όπως φαίνεται οι πολιτικοί μας μπορούν να μιλάνε μόνο μια γλώσσα, καθώς είναι σούπερ απασχολημένοι καθημερινά φροντίζοντας για την ευημερία μας.

Τα νέα από τις Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής όμως δεν σταματούν εδώ, καθώς όπως φαίνεται, οι Αμερικάνοι έχουν βαλθεί να μας τρολλάρουν ασύστολα και τα καταφέρνουν εξαιρετικά καλά, αφού ο Γεώργιος Παπανδρέου μετά το Harvard, θα διδάξει τώρα και στο πανεπιστήμιο της Columbia. Είναι φυσικά αδύνατον να υποθέσει κανείς ότι δεν ξέρουν με τι στόκο έχουν να κάνουν. Ο σκοπός τους είναι προς το παρόν άγνωστος αν και υποθέτουμε τα εξής:
1) απλά θέλουν να μας τρολλάρουν και να γελάνε μαζί μας (και το καταφέρνουν)
2) ο Ομπάμα κινείται στρατηγικά και καλεί τον ΓΑΠ σε δημόσιες εμφανίσεις, ώστε να μπορεί να πει μετά στους πολίτες του: "Δείτε αυτόν τον μπαγλαμά, και μετά δείτε εσείς τη προεδράρα έχετε συγκριτικά." Γι αυτό και τον γουστάρουν.

Θα κλείσουμε με ένα καλλιτεχνικό θέμα. Ένα χρόνο μετά τον θάνατο του πασιγνωστού Έλληνα σκηνοθέτη Αγγελόπουλου, και προς τιμήν του, 15 ταινίες του θα παίζουν όλη την βδομάδα σε 10 κινηματογραφικές αίθουσες. Και εμείς εδώ ερωτούμε σαν άνθρωποι: Γιατί δεν λυπάται κανείς πια τους πολίτες αυτής της χώρας; Τόσα δεινά τραβάμε, πρέπει να δούμε σώνει και καλά τις παπαριές του Αγγελόπουλου; Μιλάμε οι ταινίες είναι τόσο βαρετές που είναι ουσιαστικά θάνατος σε φιλμ. Έλεος πια με τον Αγγελόπουλο. Προτιμώ να κάνω κολονοσκόπηση με αντλία βενζίνης παρά να δω ταινία του. Οι ταινίες του ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΤΣΟ!!!!


Αυτά κυρίες και κύριοι, ευχαριστούμε που παρακολουθήσατε το δελτίο μας. Ναι στε καλά να σέρνεστε!

ALZA WARS: The Holy Trinity

PREVIOUSLY ON ALZA WARS....


Ησυχία βασίλευε στην εσωτερική, πλακόστρωτη αυλή, του Ναού των Χίλιων Σιωπών. Ο ναός βρισκόταν στην κορυφή ενός απότομου βράχου απο πέτρα και σίδερο. Αψηφώντας κάθε κίνδυνο και προσωπική ασφάλεια, οι μοναχοί είχαν χτίσει εκεί τον πιο όμορφο αλλά και ιερό τους χώρο. Στον περίγυρο της αυλής, ψηλοί σφένδαμοι και έλατα, στέκονταν ασάλευτα - παρόλο το πρωινό θιβετιανό αεράκι- λες και προσπαθούσαν να μην ενοχλήσουν την αυτοσυγκέντρωση των μοναχών, που περνούσαν τώρα μια δοκιμασία στο κέντρο της αυλής. Ο γηραιότερος απο αυτούς, βρισκόταν στην κορυφή μιας περίεργης ανθρώπινης διάταξης. Καθόταν οκλαδόν, πάνω στο κεφάλι ενός άλλου μοναχού, του οποίου το κάθε πόδι ισορροπούσε στα μικρά δαχτυλάκια δυο άλλων μοναχών. Οι δυο τελευταίοι δε, στηρίζονταν αποκλειστικά στο ελεύθερο χέρι τους και το υπόλοιπό τους σώμα ήταν στον αέρα. Για την ακρίβεια, η παλάμη τους ακουμπούσε στην μύτη δυο μαχαιριών που κρατούσε ένας πέμπτος άνδρας που ισορροπούσε πάνω σε ένα σχοινί που ήταν δεμένο στους λαιμούς δυο άλλων μοναχών που ήταν κρεμασμένοι ανάποδα απο δυο αντικρυστά δέντρα. Στεκόντουσαν έτσι ακίνητοι για καμιά ώρα και είχαν αρχίσει να μπαίνουν στο δεύτερο απο τα εφτά στάδια της Νιρβάνα, όταν ξαφνικά άρχισε απο κάπου ψηλά να ακούγεται το Gangnam Style απο κάποιο κινητό. Ο ένας απο τους μοναχούς του οποίου η παλάμη ακουμπούσε πάνω στο μυτερό μαχαίρι, έβγαλε μια κραυγή ξαφνιασμού και πόνου και η ανθρώπινη κατασκευή τραντάχθηκε ελαφρώς. Η φωνή του γηραιότερου στη κορυφή ακούστηκε ήρεμη, καθησυχαστική αλλά και λίγο αυστηρή, καθώς έβγαζε το κινητό απο την τσέπη του:
"Έτσι και πέσω, τη γαμήσατε....". Κατόπιν, κούνησε λίγο τα χέρια στο ρυθμό του τραγουδιού και αφού το ευχαριστήθηκε, σήκωσε το τηλέφωνο και απάντησε ψιθυριστά.

"Ομιλείτε παρακαλώ..."

"ΠΟΥ 'ΣΑΙ ΜΩΡΗ ΔΑΛΑΪΛΑΜΑΡΑ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ;;;;;" ακούστηκε η στεντόρια φωνή μου απο την άλλη άκρη της Γης.
"ΟΠΑΑΑΑΑ!!! ΠΟΥ 'ΣΑΙ ΡΕ ΑΛΖΑΡΑ ΤΡΕΛΙΑΡΗ;;;;;;" βροντοφώναξε απο τη χαρά του, προκαλώντας την κατάρρευση της υπεράνθρωπης προσπάθειας που κατέβαλαν εδώ και δυο μέρες οι ταλαίπωροι εκπαιδευόμενοι. Ο Δαλάϊ Λάμα προσγειώθηκε στα μαλακά και σηκώθηκε αστραπιαία μαλώντας τους μοναχούς για την ανεπάρκειά τους και αφού τους έστειλε για γιόγκα και αυτοσυγκέντρωση στο γκρεμό, έφερε πάλι το ακουστικό στο αυτί του.

"Έλα Άλζα με συγχωρείς για την διακοπή."
"Μήπως ενοχλώ; να πάρω λίγο αργότερα;"
"Όχι, όχι μωρέ, απλά έκανα χαβαλέ εδώ με τα νεοσύλλεκτα"
"Ακόμα παιδεύεις ρε τα παιδάκια που έρχονται εκεί αναζητώντας σκοπό στη ζωή τους;"
"Αυτοί είναι μαζόχες, εγώ φταίω; Μόνοι τους έρχονται και αποθέτουν τις ζωές τους στα χέρια μου. Εγώ θέλω απλά κόσμο να με υπηρετεί. Πες μου όμως, πως και με θυμήθηκες; Έχω να σε ακούσω πολύ καιρό. Νομίζω τελευταία  φορά σε είδα όταν είχες έρθει να παραλάβεις εκείνο το μεταξωτό πουκάμισο που είχαν υφάνει οι τυφλές εδώ για σένα."
"Εχεις δίκιο, είχα χαθεί γιατί είχα διάφορα τρεξίματα. Θα στα πω κάποια στιγμή απο κοντά. Για την ακρίβεια και τώρα αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα και θα χρειαστώ τη βοήθειά σου."
"Αν εσύ έχεις πρόβλημα τότε θα είναι σοβαρό. Σε ακούω."
"Θέλω να μου πεις, όλα όσα ξέρεις για βαμπίρ και λυκάνθρωπους και ειδικά για βαμπίρ με ψυχοκινητικές δυνάμεις. Ξέρω οτι έχετε την πιο πλούσια μυστική βιβλιοθήκη του κόσμου σχετικά με παραφυσικά φαινομενα και πλάσματα. Το θέμα είναι οτι είμαι αυτή τη στιγμή σε πόλεμο μαζί τους. Και δεν ξέρω πως να τους νικήσω. Έχω ηττηθεί ήδη μια φορά, ενώ οι απώλειες τους ήταν μηδένικές."
"Ρε καυλιάρη δεν παλεύεσαι! Με βαμπίρ βρήκες να κοντραριστείς; Θα ξεκινήσω άμεσα ψάξιμο και θα σε πάρω σε αυτό το νούμερο όταν έχω κάποιο νέο."
"Να 'σαι καλά ρε Δαλαϊλαμούλη, θα σου 'μαι υπόχρεος."
"Μη το συζητάς, θα τα πούμε σύντομα. Γιοοοοοοοο μαδαφακααααααα!!".

Ήταν η επόμενη μέρα απο την επίθεση στη παραλία. Έκλεισα το τηλέφωνο και ξεκίνησα για το αεροδρόμιο να παραλάβω τον Χωστήρα.  Για να εξασφαλίσω την άμεση προσελευσή του απο το Ηράκλειο, του είχα κλείσει ένα charter και πήγα να τον περιμένω στον χώρο υποδοχής των ιδιωτικών πτήσεων. Κάποια στιγμή οι πόρτες άνοιξαν και απο μέσα βγήκαν δυο πανέμορφες αεροσυνοδοί, ψηλές, ξανθές γύρω στα 25 σε ηλικία. Η μία περπατούσε με δυσκολία με την βοήθεια ενός Π, αφού ήταν φανερό οτι δεν μπορούσε να κλείσει καλά τα πόδια της. Η άλλη ήταν σε καροτσάκι σε ημιλιπόθυμη κατάσταση και την έσπρωχνε ο τρομοκρατημένος πιλότος. Πριν προλάβω να καταλάβω τι είχε γίνει, η πόρτα ξανάνοιξε και ένας χαμογελαστός Χωστήρας πρόβαλε στην είσοδο, έγνεψε προς τις αεροσυνοδούς και μου έκλεισε το μάτι με νόημα. 

"Ευχαριστώ για το δωράκι" είπε καθώς άνοιγε το πορτάκι και υψώνε το χέρι του προσκαλώντας με σε ένα επικό high five. Οι παλάμες ενώθηκαν, παράγοντας έναν εκκοφαντικά γαμάτο ήχο, ισοδύναμο σε μεγαλείο μόνο με αυτό που παράγουν εκατό κεραυνοί. Λίγες φορές η μοίρα έφερνε τόσο κοντά, δύο απο τα πιο θαυμαστά παιδιά της φύσης.

"Καλά ρε μανιακέ, τι έκανες στα κορίτσια;" ρώτησα προχωρώντας προς την έξοδο.
"Ρε φίλε, η μία απο αυτές ήταν απο την Εσθονία και ήταν η τελευταία χώρα που μου έλειπε για να συμπληρώσω την σεξουαλική μου συλλογή απο Ευρώπη. Ε, την άλλη να την αφήσω παραπονεμένη; Πάλι καλά που δεν πήρα και τον πιλότο να λες... Μπορώ τώρα να μην ασχολούμαι με Ευρωπαίες και να προσανατολιστώ προς Ασία, αν και την μισή την έχω καλύψει λόγω Ρωσίας, με πιάνεις; χεχεχε"
"Είσαι πολύ αλάνοβιτς και γουστάρω."
"Πες μου τώρα αναλυτικά για αυτήν την Στέφανι και τι θέλει απο σένα."

Του εξήγησα τα πάντα στο δρόμο προς το μυστικό μου εξοχικό. Φτάσαμε, ανοίξαμε δυο μπύρες και συζητήσαμε το σχέδιο που είχα στο μυαλό μου:

"Μέχρι να μας απαντήσει ο Δαλάϊ Λάμα με πληροφορίες για τι ακριβώς αντιμετωπίζουμε, θα διατηρήσουμε χαμηλό προφίλ, συγκεντρώνοντας πληροφορίες και μετά θα κάνουμε εμείς πρώτοι την κίνηση, τι λες;" ρώτησα.
"Ναι συμφωνώ. Πότε θα πάμε για κάνα ποτό να δούμε κάνα κώλο;" απάντησε όλος αγωνία.
"Πριν λίγο πηρες δυο γκόμενες ρε. Θες και άλλο;" 
"Για μένα το σεξ είναι ότι είναι το σπανάκι για τον Ποπάϋ. Λειτουργώ καλύτερα και σωματικά και πνευματικά όταν έχω κάνει πολύ σεξ."
Δεν ήθελα φυσικά να έχει παράπονο όσο τον φιλοξενούσα για αυτό και πρότεινα να πάμε να συνεχίσουμε τις μπύρες μας κάπου εξω.

Πήρα τα κλειδιά του σπιτιού και άνοιξα την πόρτα και το μόνο που σκεφτόμουν καθώς εκτινασσόμουν με απίστευτη ταχύτητα προς τα πίσω ήταν: " πωω τιι μπουκέτο ήταν αυτό; και πως σκατά μας βρήκαν;" Τρύπησα δυο τοίχους πριν σωριαστώ στο έδαφος. Σηκώθηκα ελαφρώς ζαλισμένος και βρέθηκα μπροστά σε δυο βρυκόλακες. Ενας άντρας και μια γυναίκα, με τους κυνόδοντες έτοιμους να καρφωθούν σε σάρκα. Ήμουν σίγουρος οτι είχα προλάβει να δω άλλους δυο στη πόρτα και ανησύχησα για τον Χωστήρα. Η γκόμενα προσπάθησε να με αρπάξει απο το μπράτσο αλλά το μόνο που κατάφερε, ήταν να φάει μια γεμάτη αγκωνιά στο στόμα. Μπορεί κατά κανόνα να μη δέρνω γυναίκες, αλλά υπάρχουν όρια bitches. Ούρλιαξε απο πόνο και με κοίταξε με φλογισμένο μίσος.

"Θα θε θκοτώθω παλιαπούθτη!!! Δε θα βγείθ δωντανόθ απο δω μέθα!!!" είπε φτύνοντας αίμα και δόντια στο πάτωμα.
"Τις καλύτερες πίπες θα κάνεις τώρα και αυτό ειναι το ευχαριστώ;" απάντησα ειρωνικά.

Ο άντρας τράβηξε ένα μαχαίρι και επιτέθηκε με αυτό. Μέγα λάθος. Με μια εξαίσια κίνηση αποφυγής, που είχα μάθει όταν ήμουν στους Τζι-Άϊ-Τζό, Άφησα το μαχαίρι να περάσει δίπλα μου, ενώ εγκλώβισα το χέρι που το κρατούσε με τέτοιο τρόπο, ώστε  η παραμικρή κίνηση απο την πλευρά του αντιπάλου, θα έσπαγε το χέρι του σε τρία σημεία. Η γκόμενα στο μεταξύ, βρήκε ευκαιρία και όπως της είχα για λίγο γυρισμένη την πλάτη τινάχθηκε με μανία επάνω μου. Ξεχνώντας ότι δεν έχει πλέον δόντια προσπαθούσε μάταια να με δαγκώσει στο λαιμό. 

"Θκατα ρε πούθτη μου!! θα μετανιώθειθ για αυτό θκουλήκι!!"
"Θα μου κλάσεις δυο στρέμματα μπάλες μωρή φλόμπα!" αναφώνησα και  της έσκασα ένα ανάποδο κουτουλίδι που το έφαγε όλο η μύτη της και βούλιαξε όλη μέσα. Ταυτόχρονα με μια απότομη κίνηση έσπασα το χέρι του τύπου σε τρία κομμάτια και επειδή είχα εκτελέσει τόσο καλά τη λαβή, έσπασε και το άλλο παρόλο που δεν το κράταγα. Οι εχθροί μου έμειναν κάτω σφαδάζοντας απο πόνο, αλλά ήξερα οτι σε λίγα λεπτά θα ήταν πάλι μάχιμοι. Έπρεπε να βιαστώ.¨Ετρεξα προς την είσοδο μέσα απο τους τρύπιους τοίχους. Βρήκα το Χωστήρα στην είσοδο να συζητάει με δυο μαυροντυμένες βαμπιρίνες. Την μία την κρατούσε απο τη μέση, ενώ η άλλη ήταν δίπλα του από την άλλη μεριά. Και τα δυο βαμπίρ κρέμονταν απο τα χείλη του και τα χαμόγελά τους πρόδιδαν οτι ήταν ξαναμμένες και έτοιμες να παραδωθούνε στο ερωτικό του κάλεσμα.

"Και ποιό είναι αυτό το μυστικό κοκτέϊλ που θα μας κάνει να ξεχάσουμε το όνομά μας;" ρώτησε η μία όλο νάζι.
"Μωρό μου..." ξεκίνησε να λέει ενώ με είδε με την άκρη του ματιού του "αν θες να ξεχάσεις το όνομά σου μπορώ να σε κάνω και χωρίς κοκτέϊλ....Αν επιμένεις όμως, μπορούμε να πάμε με τη φίλη σου στην κρεββατοκάμαρα και εγώ με τον Αλζα να σας ετοιμάσουμε ένα 'Σπέσιαλ Κοκτέϊλ" που θα θυμάστε για καιρό..." 
Οι γκόμενες κούνησαν καταφατικά το κεφάλι χαμογελαστά.
 "Τον μπούστη...είναι δυνατός..." σκέφτηκα. "δεν έχουμε όμως χρόνο" του είπα ψιθυριστά. "Λογικά σε λίγο το μέρος θα πλυμμηρίσει με βαμπίρια και λυκάνθρωπους. Πρέπει να φύγουμε." 
"Δώσε μου δυο λεπτά. Θα τους ρίξω ένα 'express καρότο' και θα αποσπάσω και πληροφορίες για την Στέφανι."
Τον εμπιστεύτηκα.  Όντως δυο λεπτά μετά ήταν πίσω με το μαλλί ελαφρώς ανακατεμένο. 
"Οι βρυκολακίνες;" ρώτησα.
"Λιπόθυμες. Πάμε να φύγουμε γιατί μου είπαν οτι έρχονται ενισχύσεις."

 Μπήκαμε τρέχοντας στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα βιαστικά για ένα καταφύγιο που έχω σε μια δασωμένη έκταση κοντά στη λίμνη του Μαραθώνα. Το αυτοκίνητο ήταν στραμένο προς το σπίτι  και καθώς πατούσα το γκάζι, είδαμε την ξεδοντιάρα να βγαίνει απο την πόρτα με ένα πυρσό στο χέρι και να μου κάνει κωλοδάχτυλο, καθώς πέταγε τη δάδα μέσα στο σπίτι γελώντας δυνατά και χαιρέκακα φανερώνοντας τα ούλα της.
"Πρέπει να κάνει και γαμώ τα τσιμπούκια η γκόμενα!" είπε ο Χωστήρας. Λίγα χιλιόμετρα μετά, ο καπνός φαινόταν στον ορίζοντα. Έσφιξα τα δόντια αλλά κράτησα σταθερή πορεία. Αργά ή γρήγορα θα το πληρώναν αυτό...

ΔΙΑΚΟΠΗ ΓΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ...

DUREX PLAY - ΜΑΣΑΖ & ΛΙΠΑΝΤΙΚΟ

γιατί, τίποτα δε λέει "Σ' αγαπώ", όσο ένα χαλαρωτικό μασάζ, και ένα σκηρό γαμήσι απο κώλο...

 
Στα μέσα της διαδρομής προς την λίμνη χτύπησε το τηλέφωνο. 

"ΓΟΥΑΖΖΖΑΑΑΑΑΑΑ!!!! Έλα μωρή Αλζάρα, Δαλάϊ εδώ."
"Έλα ρε ψώνιο,  βρήκες τίποτα;"
"Λοιπόν, άκου. Έχεις μπλέξει άσχημα. Τα βαμπίρ γενικά σκοτώνονται μόνο αν τους βάλεις μια σκελίδα σκόρδου στο κώλο. Οι λυκάνθρωποι σκοτώνονται με ασήμι. Επίσης κανένας απο αυτούς δεν έχει μαγικές δυνάμεις. Είσαι σίγουρος οτι είδες βαμπιρ με ψυχοκίνηση;"
"Σιγουρότατος. Δεν βρήκες τίποτα για αυτά;"
"Βρήκα ρε τρελιάρη, αλλά δεν θα σου αρέσει. Βαμπίρ και ψυχοκίνηση αναφέρονται μόνο σε μια πανάρχαια σκοτεινή προφητεία. Η προφητεία αυτή, μιλάει για την κολασμένη αρχόντισσα των βρυκολάκων, που θα ενώσει τις φυλές των λυκανθρώπων και των βαμπίρ κάτω απο το πρόσταγμά της και μέσω αυτών θα υποτάξει τον κόσμο. Λένε οτι αυτή θα έχει τη δύναμη να ελέγχει το μυαλό των κοινών ανθρώπων και όλοι θα τρέμουν στο πρόσταγμά της. Θα κυβερνήσει τη Γη για χίλια χρόνια και μετά για άλλα χίλια. Μετά άλλα χίλια."
"Και μετά;"
"Μετά άλλα χίλια..."
"Τι άλλο λέει η προφητεία ρε μαλάκα εννοώ...;"
"Αααα, ε λέει οτι ο μόνος τρόπος να νικηθεί αυτή είναι απο την 'Αγία Τριάδα' όπως την λένε στα αρχαία κείμενα. Μια ομάδα τριών ανθρώπων με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που θα καταφέρει να λυγίσει την δύναμη της διαβολικής μάγισσας και να την στείλει μια για πάντα στη λήθη."
"Και τι τριάδα είναι αυτή; Πως θα τους βρω;"
"Βασικά ο ένας πρέπει να είσαι εσύ, γιατί λέει 'ένας άνθρωπος με εξώκοσμη ομορφιά και δύναμη, που στα μάτια απλών θνητών φαντάζει σαν θεός."
"Δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ ρε Δαλάϊ όπως ξέρεις, αλλά όντως σαν εμένα ακούγεται..."
"Ναι όντως, ενώ ο δεύτερος ακούγεται σαν εμένα. Λέει: 'ένας θνητός, όμορφος σαν κύκνος, δυνατός σαν λιοντάρι, γρήγορος σαν αντιλόπη και καυλωμένος σαν κουνελάκι. Το πανίσχυρο σπέρμα του έχει κυλίσει σε τουλάχιστον τρεις ηπείρους...'. Στο τελευταίο μας τα χαλάει λίγο γιατί εγώ έχω γαμήσει μόνο Ασία, και Αφρική, αλλά άμα με χρειάζεσαι πετάγομαι Αυσταλία για κάνα μανίκι και σου έρχομαι."
"Σιγά μωρή σεξομηχανή, κατούρα και λίγο..."
Γύρισα προς τον Χωστήρα:
"Ρε σε πόσες ήπειρους έχεις κάνει σεξ;"
"Δε μετράω πια ηπείρους ρε, γιατί έχω πηδήξει σε όλες. Τώρα πάω με χώρες και σε κάνα δυο χρόνια θα το πηγαίνω με πόλεις." Με κοίταξε στα μάτια όλος ταπεινοφροσύνη.
"Είμαι περήφανος για σένα..." του είπα και χαμογέλασε. Έπειτα συνέχισα στο ακουστικό:
"Έλα Δαλάϊ, άσε βρήκα και τον δεύτερο. Πες μου για τον τρίτο."
"Ο τρίτος είναι το άκρως αντίθετο απο τους άλλους δυο. Η προφητεία λέει ξεκάθαρα: 'Ένας κοινός θνητός, δειλός σαν κότα, αδύναμος σαν κουτάβι και χαζός σαν τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Είναι ο πιο τραγικός των τραγικών, αλλά είναι ο καταλύτης που θα δώσει στην ομάδα την δύναμη που χρειάζεται για να θριαμβέυσει...'"
"Μάλιστα, έχων κάποιον στο μυαλό μου. Λοιπόν έγινε Δαλαϊλαμάκο. Τα λέμε ρε αγορίνα. Θα σε πάρω μόλις τελειώσει το σκηνικό να σου πω τα νεά."
"Οκ τζουτζούκο, χαιρετίσματα στον Χωστήρα. Πες του οτι ο Δαλάϊ είπε οτι δεν παλεύεται ο μπούστης ΧΑΧΑΧΧΑ" και με αυτά κλείσαμε το τηλέφωνο.

Μετέφερα την συζήτηση στον Χωστήρα κατα λέξη. 
"Έχεις κάποιον κατα νου;" ρώτησε χαζεύοντας την θέα έξω απο το παράθυρο. Είχαμε φτάσει σε μια καταπράσινη περιοχή.
"Έχω. Θυμάσαι μια περιπέτεια που είχα με το δημόσιο (βλέπε: Alza Wars: Public Service Strikes Back) και είχα πάρει μαζί μου έναν χλεχλέ, τον Gabriel Max Dark;"
"Ναι κάτι θυμάμαι. Έναν λιμοκοντόρο, έτσι γλοιώδη τύπο, που σε γούσταρε αν δεν κάνω λάθος."
"Δεν έκανε ποτέ κίνηση, αλλά το βλέμμα του είχε  κάτι πούστικο, ναι. Νομίζω μας κάνει." 
"Οκ , πάρτον και πες του να έρθει στο εξοχικό."

Πήρα τον Gabriel. Δεν θα σας αναφέρω όλη τη συζήτηση, αλλά σε γενικές γραμμές, χάρηκε που με άκουσε, ανυπομονούσε να ζήσει άλλη μια περιπέτεια μαζί μου και κάτι άλλα τέτοια αδερφίστικα. Τελικά η υπόλοιπη μέρα κύλησε ήσυχα και το βράδυ ήρθε και μας βρήκε και ο Gabriel. Άναψα το τζάκι έφερα μπύρες και είπαμε για άλλη μια φορά την ιστορία και το σχέδιο απο την αρχή. Τα πράγματα πλέον είχαν αλλάξει. Αν η προφητεία ήταν αληθινή, τότε δεν αντιμετωπίζαμε μόνο μια απειλή προς το πρόσωπό μου, αλλά μια απειλή προς όλο τον κόσμο. Η μικρή μας ομάδα ήταν λοιπόν, αυτό που στεκόταν ανάμεσα στη Στέφανι και στην ελευθερία της ανθρωπότητας. Έπρεπε να οχυρωθούμε καλά. Αργά ή γρήγορα θα έβρισκαν τα ίχνη μας και θα έκαναν επίθεση με όλες τους τις δυνάμεις. Ευτυχώς είχα πει στον Gabriel να φέρει μαζί του δέκα σακιά σκόρδο. Τώρα το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να οργανώσουμε την άμυνα.  

Το σπίτι βρισκόταν στο ύψωμα μιας δασωμένης περιοχής κοντά στη λίμνη. Το κοντινότερο ανθρώπινο κατασκεύασμα ήταν τουλάχιστον δεκαπέντε χιλιόμετρα μακριά. Τα δέντρα γύρω απο το οίκημα έδιναν φυσική κάλυψη στους εισβολείς. Καθαρίσαμε και χωρίσαμε τις σκελίδες του σκόρδου. Στήσαμε παγίδες με καμπανάκια για να μας ειδοποιήσουν αν κάτι πλησιάσει, καθώς και παγίδες με σκόρδα για να καθυστερήσουμε τα βαμπίρια. Έλιωσα ότι ασημικό είχα χρησιμοποιώντας την τεράστια δύναμη των Αλζονίων, και φτιάξαμε ασημένιες σφαίρες. Οι μέρες πέρναγαν η μία πίσω απο την άλλη. Ξυπνάγαμε το πρωί και δουλεύαμε πυρετωδώς σε αμυντικούς μηχανισμούς. Το απόγευμα τους έκανα μαθήματα αυτοάμυνας, περισσυλογής και σκοποβολής. Φτιάξαμε πυρομαχικά με σκόρδα μέσα. Ο Χωστήρας μάθαινε γρήγορα και αποτελεσματικά. Θα μπορούσε να γίνει ο διάδοχός μου μια μέρα. Ο Gabriel ήταν γιωτόμπαλο, αλλά προσπαθούσε ο κακομοίρης. Το πρόγραμμα ήταν εξουθενωτικό. Μετά την έκτη μέρα ο Χωστήρας είχε αρχίσει να εμφανίζει σημάδια εξάντλησης. Το πρωινό της έβδομης μέρας στο δάσος, κατέβηκα να πάρω πρωινό και τον είδα να κοιτάει το μπωλ με τα δημητριακά με απελπισία.

"Τι έχεις πάθει; φαίνεσαι χλωμός." τον ρώτησα όλο ανησυχία.
"Έχω να γαμήσω έξι μέρες, τι ρωτάς; Δεν την παλεύω. Αν δε βρώ τρύπα σύντομα, δεν θα μπορώ να αποδώσω.". Εκείνη την ώρα περνούσε απο έξω απο το δωμάτιο ο Gabriel και ακούγοντας τα τελευταία λόγια του Χωστήρα κοντοστάθηκε και χαμογέλασε...
"ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ, ΕΝΝΟΩ!!!" βροντοφώναξε ο Χωστήρας ενοχλημένος.
"Ουπς, σορρυυυυυ!!!" Είπε χαριτωμένα ο Gabriel και απομακρύνθηκε.
"Σου λέω θα έχουμε πρόβλημα αν δεν τον χώσω κάπου σύντομα..." είπε και σχεδόν παραπάτησε απο την αδυναμία.
"Σε καταλαβαίνω. Το βραδάκι θα πάμε και οι τρεις μας για ποτάκι και όλο και κάποιο γκομενάκι θα χτυπήσεις και θα συνέλθεις." είπα και είδα το ταλαιπωρημένο πρόσωπό του να χαμογελάει λίγο.

Εκείνη την στιγμή ακούστηκε το πρώτο καμπανάκι, ενώ μιλισεκόντ μετά ακούστηκε και δεύτερο και τρίτο. Το χαμόγελο μεγάλωσε στο πρόσωπο του Χωστήρα. 
"Ελπίζω να έχουν έρθει και η Σάσα με την Κίμπερλυ ή κάνα άλλο ξεκώλι" αναφερόμενος στις βαμπιρίνες που είχε σοδομίσει λίγες μέρες πριν.

"ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΑΣ!!!" Φώναξα και αρπάζοντας δυο πιστόλια και πέντε γεμιστήρες με σκορδοσφαίρες, έτρεξα στη σκεπή του σπιτιού. Το αετίσιο βλέμμα μου σκάναρε στα γρήγορα το χώρο και είδα μαύριες σκιές να τρέχουν απο δέντρο σε δέντρο. Ακούστηκαν κάποιες κραυγές, όταν οι πρώτες παγίδες σκόρδου ενεργοποιήθηκαν. Με την άκρη του ματιού μου είδα μια σκιά πίσω μου και γύρισα απότομα καθώς ένας βρυκόλακας προσγειώθηκε στη σκεπή λίγα μέτρα μπροστά μου. Προσγειώθηκε με το ένα πόδι γονατιστό και το ένα χέρι στο έδαφος, ενώ το κεφάλι του ήταν σκυμμένο και δεν έβλεπα τα χαρακτηριστικά του. Καθώς σηκωνόταν πολύ πολύ αργά διέκρινα οτι ήταν μαύρος και στη πλάτη του είχε ένα σπαθί.....
"Ο Blade...."σκέφτηκα. Συνέχιζα να τον κοιτάω καθώς σηκωνόταν πολύ πολύ πολύ αργά, σαν slow motion σε ταινία.
"Τελείωνε ρε σκατόφατσα, δεν έχουμε όλη μέρα!" του είπα γεμάτος νεύρο. Χωρίς να μου δώσει σημασία, συνέχιζε να σηκώνεται υπερβολικά πολύ αργά. Δεν είχα χρόνο για μαλακίες. Είδα τον Gabriel περικυκλωμένο από τρεις βρυκόλακες. Πήδηξα στο έδαφος αγνοώντας τον ταμ-ταμ-ταμ. Σήκωσα τα όπλα μου και άρχισα να πυροβολάω τη στιγμή που ο ένας ετοιμαζόταν να επιτεθεί. Οι σφαίρες χώθηκαν βαθιά στο κωλαρίγκο του και βγάζοντας μια κραυγή αγωνίας ο βρυκόλακας εξαφανίστηκε μέσα σε μια έκρηξη χρυσόσκονης.

"Ο Δαλάϊ είχε δίκιο για το σκόρδο" φώναξα, "σκοπεύεστε στο κώλο τους!!" 

Ο Gabriel αναθάρρησε και όπως οι άλλοι δυο είχαν γυρίσει προς τα μένα, πυροβόλησε δυο φορές και άλλες δυο εκρήξεις χρυσόσκονης χρωμάτισαν την ατμόσφαιρα.
"Έχε το νού σου για την Στέφανι" του είπα. "πρέπει να την αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί. Μόλις την δεις, τρέχα να μας φωνάξεις. Ο Χωστήρας που είναι;"
"Δε ξέρω" μου είπε μου είπε μου είπε αλαφιασμένος ο Gabriel, "τελευταία φορά τον είδα να ορμάει προς μια βρυκολακίνα με το βρακί του κατεβασμένο. Δεν είδα τι έγινε γιατι μου την πέσαν αυτοί οι τρεις."
 
Καθώς μου μίλαγε διέκρινα κίνηση απο πίσω του και τον έσπρωξα στο πλάι προτείνοντας το όπλο. Είδα μια ωραία γκόμενα με ξεσκισμένο παντελόνι, να παραπατάει, το βλέμμα της χαμένο, ενώ απο το στόμα της έτρεχε ένα παχύρευστο και ημιδιάφανο υγρό. Δίστασα. Καθώς μας πλησίαζε έριξα μια ματιά στην οροφή, όπου ο Blade μόλις είχε σηκωθεί και τώρα άρχιζε να τραβάει το σπαθί του, πολύ πολύ -αλλά πολύ πολύ- αργά. Ετοιμάστηκα να πυροβολήσω όταν η γκόμενα σταμάτησε ξαφνικά και σωριάστηκε στα γόνατα της. Ήταν προφανές τι είχε συμβεί και λίγο μετά επαληθεύτηκα, βλέποντας τον Χωστήρα πλήρως ανανεωμένο να ξεπροβάλει απο την γωνία με κωλοτούμπες και ακροβατικά. Προσγειώθηκε δίπλα μας.
"Έρχονται λύκοι απο τα νότια. Δεν είδα πουθενά τη Στέφανι." είπε.
"Αφήστε τους λύκους σε μένα, αλλά μείνετε κοντά. Με το που δούμε αυτή τη βρώμα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε όλοι μαζι. Gabriel, μπες μέσα και πιάσε παράθυρο. Χωστήρα συγκεντρώσου στην αυλή, εγώ θα παρακολουθώ απο την σκεπή αφού ξεφορτωθώ τον μαλακογιό εκει πάνω." Γυρίσαμε και οι τρεις προς τον Blade, ο οποίος ακόμα τράβαγε το σπαθί του απο την θήκη.
"Τι κάνει ρε ο παπάρας τόση ώρα;" ρώτησε ο Χωστήρας.
"Προσπαθεί να μας εκφοβίσει και ταυτόχρονα να μας σπάσει τις μπάλες. Το δεύτερο το πετυχαίνει. Πάω να του 'ξηγήσω το όνειρο", είπα και έδωσα ένα σάλτο και βρέθηκα στην οροφή.

Βαρέθηκα να τον περιμένω άλλο και ύψωσα το ένα πιστόλι και έριξα δυο φορές. Η κίνηση του απο αργή μετατράπηκε σε αστραπιαία αντίδραση και η λεπίδα διέγραψε ένα "Χ" μπροστά του, και οι κομμένες στη μέση σφαίρες έπεσαν στο πάτωμα, πλέον ακίνδυνες. Χαμογέλασε ειρωνικά και πήδηξε ξαφνικά στα πέντε μέτρα και υψώνοντας το σπαθί του  ήρθε κατα πάνω μου με τη δύναμη εκατό ρινόκερων και το κατέβασε με απίστευτη δύναμη και ορμή. Δεν χαμπάριασα καθόλου. Ο Δαλάϊ μου είχε μάθει την τεχνική του να πιάνω σπαθιά με τις παλάμες εδώ και πολύ καιρό. Έτσι όταν οι παλάμες μου έκλεισαν, το σπαθί του Blade φυλακίστηκε εκεί ενώ μια καλοζυγισμένη κλωτσιά στα αχαμνά τον έκανε να γονατίσει βγάζοντας μια τσιριχτή κραυγή που θα ζήλευε και η Μαρία Κάλλας. Έτσι όπως είχε ανοιχτό το στόμα, έχωσα μέσα το πιστόλι και πάτησα την σκανδάλη. Παφ! Ένας βρωμιάρης λιγότερος.

Έριξα μια ματιά στην αυλή. Ο Χωστήρας καθόταν γυμνός σε μια πέργκολα και είχε δυο βαμπιρογκόμενες  αγκαλιά, οι οποίες τον χαιδεύαν και τον γλύφαν παντού, ενώ εκείνος πυροβολούσε σκορπώντας τον τρόμο σε ότι πλησίαζε. Ο Gabriel ούρλιαζε σαν παιδούλα αλλά ήταν κρυμμένος καλά και πετύχαινε το στόχο του τις περισσότερες φορές. Πήρα είδηση τον πρώτο λύκο κρυμμένο πίσω απο έναν τοίχο, καθώς ετοιμαζόταν να  επιτεθεί στον Χωστήρα την ώρα που θα κοίταζε αλλού. Δεν προλάβαινα να αλλάξω σφαίρες στο όπλο. Πήδηξα προς το μέρος του του κατάφερα ένα χτύπημα στη μουσούδα, ενώ ξαφνικά ένας δεύτερος λύκος πετάχτηκε απο τα δέντρα και απέφυγα το δάγκωμά του την τελευταία στιγμή. Του άστραψα και αυτουνού μια ψιλή και γύρισα να φύγω προς τον Χωστήρα. Τελείως ξαφνικά προσγειώθηκε μπροστά μου η τύπισσα που είχε βάλει φωτιά στο σπίτι μου. Η μούρη της είχε επουλώσει και είχε βγάλει ξανά δόντια.
"Βλέπεις ανθρωπάκο ότι δεν μπορείς να μας κάνεις κακό; Τα δόντια μου είναι πάλι στη θέ..." το ξαφνικό κουτουλίδι της βύθισε για άλλη μια φορά τη μούρη.
"Όχι πια είπα..." ενώ χαιρόμουν που επιτέλους θα επαιρνα την εκδίκησή μου. Σαστισμένη, με δάκρυα στα μάτια, άρχιζε να ωρύεται, ενώ το πρόσωπό της ήταν η προσωποποίηση του μίσους. 

"Οχι πάλι γαμώ το φπίτι θου καριόλη.. Θα πεθάνειθ ρε πούφτη, εδώ θα γίνει ο τάφοφ θου.!!! Θα θου ξεθκιθω το..." της άστραψα ένα πανίσχυρο χαστούκι και το σώμα της έκανε στροφή 180 μοιρών. Της κατέβασα με μια αστραπιαία κίνηση το παντελόνι, και χώνοντας της μια σκελίδα σκόρδου στο κώλο της ψιθύρησα στο αυτι: "Πουτανάκι, βρωμόστομη..." και εξαφανίστηκε...


Οι λύκοι όρμησαν και ο ένας έκλεισε τα σαγόνια του γύρω απο το χέρι μου ενώ ο δεύτερος μου γράπωσε το πόδι. Ο Χωστήρας με μια κίνηση βγαλμένη απο το Cirque De Soleil έφτασε με χάρη δίπλα μου και με μια εύστοχη βολή ασημιού σκότωσε τον πρώτο λύκο. Απο την άλλη βγάζοντας μια άναρθρη πολεμική ιαχή, ο Gabriel βγήκε αλλαλάζοντας απο το σπίτι πυροβόλησε τον δεύτερο λύκο και απελευθερώθηκα τελείως. Η μάχη εξελισσόταν πολύ καλά για μάς και κάναμε ένα τριολέ high five για να τονώσουμε τα πνεύματα. Και τότε τα φυλλώματα των δέντρων άνοιξαν διαπλατα και απο μέσα εμφανήσθηκε ιπτάμενη, η τρισκατάρατη Στέφανι. Η αρχόντισσα του σκότους εξαπέλυσε αμέσως την πνευματική της επίθεση. Για άλλη μια φορά βρέθηκα στα γόνατα, πριν προλάβω να αντιδράσω. Είχε καταντήσει κουραστικό. 

"Νομίζεις οτι επειδή έφερες παρέα θα αλλάξει τίποτα ασήμαντο ανθρωπάκι; Δεν έχεις καταλάβει ακόμα πόσο ισχυρή είμαι. Ακόμα και αν καταφέρεις να νικήσεις όλους τους στρατιώτες μου, εγώ απο μόνη μου μπορώ να σε αποτελειώσω. Να ξέρεις ότι μπλα μπλα μπλα μπαλ μπλα..."

 Όση ώρα μίλαγε παρατηρούσα τον Χωστήρα και τον Gabriel. Ο πρώτος ήταν και αυτός γονατιστός και φαινόταν αδύναμος να αντιδράσει, ενώ ο Gabriel φαινόταν μεν αποσβολωμένος, όμως στεκόταν στα πόδια του, και σε κάποια φάση τον είδα που κινήθηκε ελφρώς. Μα φυσικά, σκέφτηκα, πως να πιάσει μια εγκεφαλική επίθεση, αν γίνεται απέναντι σε έναν ανεγκέφαλο; Πως μπορείς να τρομάξεις κάποιον ο οποίος είναι πέρα για πέρα χέστης απο μόνος του. Η επίθεση της Στέφανι στον Gabriel, απέτυχε μόνο και μόνο γιατί δε είχε τίποτα στο οποίο να επιτεθεί. Έπρεπε τώρα να της αποσπάσει κάπως την προσοχή όμως είχε μείνει άναυδος και την κοίταζε και ο χρόνος μας τελείωνε. Η Στέφανι πλησίασε κι άλλο και τότε κατάλαβα το ρόλο του Χωστήρα στην υπόθεση. Βλέποντας τον γυμνό, η Στέφανι ταράχτηκε και έβγαλε ένα βαθύ αναστεναγμό αντικρύζοντας το τεράστιο και σκληρό κοντάρι του. Αυτή η αναταραχή μου έδωσε τον χρόνο που χρειαζόμουν. Έσπασα τα πνευματικά μου δεσμά και ψιθύρησα στον Gabriel "πυροβόλα την με σκόρδο ΤΩΡΑ!". Όλα τα παρακάτω έγιναν σε δευτερόλεπτα αλλά εμένα μου φάνηκαν σαν να κράτησαν ώρες. Έβλεπα τα πάντα σε αργή κίνηση και κάθε στιγμή φαινόταν σαν να ήταν η τελευταία. Σηκώνοντας το όπλο του o Gabriel πυροβόλησε πολλές φορές αλλά οι σφαίρες αναπηδούσαν πάνω στα κατάμαυρα ρούχα της, χωρίς να αφήνουν καν σημάδι. Προφανώς κάποιο υπερσύγχρονο είδος αλεξίσφαιρου. Η Στέφανι γύρισε απότομα και με ένα τηλεκινητικό χτύπημα έστειλε τον Gabriel δέκα μέτα πίσω όπου χτύπησε ένα κορμό και λιποθύμησε. Η αυτοσυγκέντρωσή της είχε όμως πλέον μειωθεί και τα Αλζόνια ξεχύθηκαν σαν εμετός προς το μέρος της χτυπώντας την ανελέητα ξανά και ξανά, αλλά αυτήν την φορά ήταν και αυτή πιο προετοιμασμένη. Έβγαλε μια στριγλλιά και εξαπέλυσε άλλη μία συντριπτική ψυχική επίθεση. Το πανέμορφο βλέμμα μου συγκράτησε μεν την επίθεση, αλλά με κόπο. Τα Αλζόνια με τα Πουτανώνια της βρωμιάρας παλεύαν μεταξύ τους με ορμή και η αναμέτρηση φαινόταν να μην έχει τελειωμό. Οι ενέργειες που μαζέυονταν στο μέρος ήταν τεράστιες. Δέντρα άρχισαν να πέφτουν, το έδαφος άρχισε να ραγίζει και λάβα να χύνεται απο μέσα. Ένα εκκωφαντικό βουητό ακούστηκε καθώς η Γη έτρεμε κάτω απο τα πόδια μας.

"ΚΡΑΤΑ ΤΗΝ ΕΤΣΙ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ. ΕΧΩ ΣΧΕΔΙΟ!!!" φώναξε ο Χωστήρας καθώς σηκωνόταν στα πόδια του. Τον είδα να βγάζει τις σκελίδες σκόρδου απο τους γεμιστήρες, να τους κάνει τρίματα και να αλείφει το πουλί του. Έπειτα, πάλι σε αργή κίνηση, είδα τον Χωστήρα να ίπταται στον  αέρα, χέρια τεντωμένα μπροστά, με κατεύθυνση την Στέφανι. Χωρίς καν να κουμπήσει το έδαφος έπιασε το κεφάλι της και με μια απότομh κίνηση έφερε το παλαμάρι του στο στόμα της, χώνοντας μέσα μέχρι και τις μπάλες. Η ψυχική επίθεση σταμάτησε απότομα. Η Στέφανι έβηξε υπόκωφα, έκανε δυο βήματα πίσω με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της και μετα....ΠΑΦ!! 

Κοίταξα τον Χωστήρα και με κοίταξε και αυτός. "Τελείωσε;" είπε εξουθενωμένος. 
"Έτσι φαίνεται", είπα κουνώντας το κεφάλι καταφατικά.
"Ωραία. Θα πάμε να δούμε κάνα κώλο επιτέλους;" Αρχίσαμε να γελάμε, όταν ακούσαμε και το αδερφίστικο γέλιο του Gabriel που είχε σηκωθεί σώος και αβλαβής και μας πλησίασε. 

Μαζευτήκαμε στην αυλή και δώσαμε τα χέρια. Η στιγμή ήταν συγκινιτική. Είχαμε περάσει πολλά μαζι. Είμασταν κουρασμένοι, αλλά το βράδυ βγήκαμε όλοι μαζί για μπύρες και ποτά και τα κάναμε πουτάνα. Την επόμενη ο Χωστήρας θα έφευγε για  Κρήτη, ο Gabriel για το σπίτι του, και εγώ θα πήγαινα στον Δαλάϊ να μείνω για λίγο να χαλαρώσω. Τη στιγμή του αποχωρισμού, ο Gabriel άρχισε να κλαίει. Τα μάτια του έγιναν τεράστια και κόκκινα σαν της Καντυ-Κάντυ. Εγώ και ο Χωστήρας ανταλλάξαμε ένα νεύμα σαν σωστοί άντρες, δώσαμε τα χέρια και δεν είπαμε τίποτα. Ξέραμε οτι θα βρεθούμε ξανά. Ξέραμε οτι πλέον το κακό είχε να φοβάται όχι μόνο εμένα, αλλά μια ολόκληρη Τριάδα ηρώων. Και όταν ο κόσμος το είχε ανάγκη εμείς θα είμασταν εκεί....


ΤΗΕ ΕΝD...

 

ALZA WARS: Ματωμένη Άμμος

Αρχές του προηγούμενου μήνα είχα επισκεφτεί την Ιαπωνία, όπου πάω δυο φορές το χρόνο και τους δίνω ιδέες για σύγχρονα τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα. Γενικά με συμπαθούν πολύ εκεί. Μού είχαν βγάλει και τραγούδι κάποτε, μπορεί να το ξέρετε. Λέγεται "Big in Japan". Μου αρέσει να κάνω το ταξίδι κολυμπώντας, για να απολαμβάνω τον ωκεανό και ταυτόχρονα να διατηρούμαι fit. Για την επιστροφή ξεκίνησα από την παραλία της Τσαγκουνάουα, μια ερημική αμμουδιά κάποια μίλια ανατολικά από το Τόκιο. Επιλέγω ερημικές τοποθεσίες επίτηδες και κρατάω τις τοποθεσίες κρυφές, γιατί στο παρελθόν μαζευόντουσαν ιαπωνέζες καλλονές και έκαναν σεμπούπου και χαρακίρι όταν έφευγα από την χώρα τους, και έπρεπε να αποτρέψω τον άδικο χαμό τους. Βούτηξα στην θάλασσα που ήταν κρύα αλλά ήρεμη και ο Ειρηνικός ωκεανός, σε μια σπάνια εκδήλωση καλής θέλησης, αποφάσισε να αποδείξει ότι έχει κερδίσει επάξια το όνομα του. Μετά από ένα μακροβούτι δώδεκα χιλιομέτρων, βγήκα στην επιφάνεια και άρχισα τις απλωτές. Πλέον κολυμπάω με πολύ μεγάλο έλεγχο, προσέχοντας να μην ξεκινήσω πάλι τσουνάμι με καμιά απλωτή,  όπως τότε στη Φουκοζίμα και γαμηθεί το σύμπαν. Μετά από δεκαπέντε απλωτές ήμουν λίγο έξω από τη Χαβάη και συνέχιζα δυναμικά προς τη διώρυγα του Παναμά. Κάπου στη μέση της απόστασης ο Ειρηνικός δεν κρατήθηκε άλλο και ξεκίνησε μια μανιασμένη φουρτούνα. Τα κύματα μου την έσπαγαν και αποφάσισα να πάω λίγο υποβρυχίως, οπότε και πήρα μια βαθιά ανάσα και κατέβηκα στα διακόσια μέτρα. Εκεί δέχθηκα επίθεση από ένα κοπάδι τεράστιους λευκούς καρχαρίες, οι οποίοι έφαγαν τόσο βρωμόξυλο που τώρα είναι όλοι μαύροι. Αυτό στάθηκε αφορμή ώστε λίγες μέρες μετά να λάβω μήνυμα από την Green Peace, στο οποίο με ενημέρωναν ότι οι καρχαρίες από την τρομάρα που πήραν, πλέον δεν ζευγαρώνουν και κινδυνεύουν με εξαφάνιση και ότι θα κινηθούν δικαστικά για τα δικαιώματα των ζώων και άλλες τέτοιες πίπες. Τους εξήγησα γραπτώς τους δυο γνωστούς παγκοσμίως νόμους της φύσης:
Α) "Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό", και Β)"You don't fuck with Alzas", οπότε να πάρουν μάθημα από τους καρχαρίες και να μη μου πρήζουν τον πέο για να μην αλλάξουν και αυτοί όνομα σε Black Peace. Δεν ξανάκουσα νέα τους ποτέ.

Μετά τον Παναμά το ταξίδι ήταν ήσυχο και μπαίνοντας στην Μεσόγειο άρχισα να σκέφτομαι λίγο τις επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις που πετύχαμε κατά την παραμονή μου στην Ιαπωνία. Φέτος, σε συνεργασία με διακεκριμένους επιστήμονες στα πεδία της κβαντικής φυσικής και υψηλών ενεργειών, ανακαλύψαμε τα Αλζόνια. Αυτά τα σωματίδια δεν παρατηρούνται ποτέ και σε κανένα μέρος του σύμπαντος, παρά μόνο γύρω μου (εξού και το όνομα) και φαίνεται ότι εκλύονται κατά τεράστιες ποσότητες όταν ενεργοποιώ το δολοφονικό/γοητευτικό βλέμμα μου. Τα Αλζόνια έχουν πολλές ιδιότητες, άγνωστες ακόμα στον άνθρωπο. Για να μελετήσουμε την επίδρασή τους, έπρεπε να εφευρεθεί ένας ειδικός πυκνωτής που θα αποθήκευε αυτήν την ενέργεια και ταυτόχρονα μια συσκευή ικανή να εκπέμπει τα σωματίδια κατά βούληση. Μπήκα για χέσιμο (στην τουαλέτα πάντα σκέφτομαι πιο καθαρά) και μετά από δέκα λεπτά είχα τα σχέδια πάνω στο τραπέζι του υπουργού έρευνας και ανάπτυξης της χώρας. Με κοίταξε στα μάτια με θαυμασμό και μου είπε γεμάτος στόμφο: "Alza....τσιν τσαν τσον; τσον τσιν τσιν τσον;" "τσιν τσον τσον τσιν τσιν τσον και με το παραπάνω!!" του απάντησα και στρώθηκα στη δουλειά. Με τη βοήθεια της συσκευής επαληθεύτηκε πειραματικά ότι τα Αλζόνια εκλύουν τεράστιες ποσότητες τεστοστερόνης, αλλά και ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας και αλληλεπιδρούν με διάφορους τρόπους με τον κόσμο. Για παράδειγμα σε κάποιες περιπτώσεις, Αλζόνια που διοχετεύθηκαν προς μια γυναίκα, την άφησαν έγκυο με τετράδυμα,  τα οποία γεννήθηκαν μετά από τέσσερα λεπτά, όλα υγιέστατα και πανέμορφα. Τώρα σπουδάζουν και τα τέσσερα στο ΜΙΤ. Σε άλλες περιπτώσεις τα Αλζόνια κατάφεραν να αλλάξουν την βιολογία ομοφυλόφιλου ανδρός και να τον κάνουν ξανά ετερόφυλο (και το αντίστροφο), ο οποίος πριν ήταν παθητικός, αλλά μετά την ακτινοβολία, άρχισε να γαμάει ότι κινείται. Στα θηλυκά που έχει πάρει το τελευταίο διήμερο συμπεριλαμβάνονται 245 γυναίκες, 56 αγελάδες, 12 κατσίκες και 34 κουφάλες δέντρων. Τώρα είναι ο αγαπημένος αρσενικός πορνοστάρ στην Ιαπωνία. Επίσης η ακτινοβολία Αλζονίων σε τυρί ροκφόρ, κατάφερε να καθαρίσει το τυρί από τη μούχλα και να δημιουργήσει ένα νέο είδος τυριού, την κεφαλοαλζιέρα, διακόσιες φορές νοστιμότερο και θρεπτικότερο φαγητό ακόμα και από βασιλικό πολτό. Χιλιάδες οι δοκιμές που ακόμα μπορούν να γίνουν και ποιος ξέρει τι ευεργετικά αποτελέσματα μπορούν να προκύψουν. Φοβάμαι λίγο για το πως μπορεί να χειριστεί κανείς κακόβουλα μια τέτοια τεράστια ενέργεια, όμως τώρα πλέον ξέρω πολύ καλά πως να εκμεταλλευτώ και εγώ τις δυνάμεις μου, οπότε θα είμαι εκεί αν συμβεί κάτι τέτοιο, για αυτό μη φοβάστε.

Χαμένος στις σκέψεις μου, δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. Στον ορίζοντα διακρίνονταν στα δυτικά μου τα γνώριμα βουνά της Πελοποννήσου. Πέρασα τα Kύθηρα και έστριψα προς τον Σαρωνικό. Το πήρα όσο πιο ανοιχτά μπορούσα για να αποφύγω την μπίχλα του ταλαιπωρημένου από τη ναυτιλία κόλπου. Πέρασα σφεντόνα από το Σούνιο, και αφού χαιρέτησα τον ναό του Ποσειδώνα που έστεκε άγρυπνος παρατηρητής αιώνες τώρα, έδωσα ώθηση στον εαυτό μου με μια δυνατή πεταλούδα και εκτινάχθηκα από το νερό για να προσγειωθώ γυμνός στην έρημη παραλία του Σχινιά.  Ξάπλωσα στην αμμουδιά λίγο, για να ξεκουραστώ. Ήταν αργά το απόγευμα και ο κόκκινος ήλιος έδυε γρήγορα-γρήγορα πίσω από τον Υμηττό. Λίγο πιο πάνω στον ουράνιο θόλο, το φεγγάρι ακολουθούσε το φωτεινό αστέρι, σαν αιώνιος θαυμαστής. Σαν μαθητευόμενος, που θέλει και αυτός με τη σειρά να μάθει, πως να λάμπει τόσο δυνατά. Κάθισα λίγο να θαυμάσω τον ουρανό, μέχρι που ο ήλιος κρύφθηκε τελείως και το φως ενός τρισεκατομμυρίου άστρων, άρχιζε να λούζει απαλά τα τεράστια καραμπαλίκια μου. Παρόλο που ήμουν γυμνός δεν κρύωνα γιατί όπως ξέρουν όσοι έχουν βρεθεί δίπλα μου, είμαι τόσο hot, που το χειμώνα οι γείτονές μου μεταναστεύουν βόρεια γιατί δεν παλεύουν τη ζέστη. Η μυρωδιά των δένδρων και της θάλασσας ήταν τόσο μεθυστική και όπως ήμουνα ξαπλωμένος έκλεισα λίγο τα μάτια να χαλαρώσω. Έκατσα έτσι καμιά ώρα. Ίσως παραπάνω.

Η νύχτα ήταν πολύ ήσυχη και ο μόνος ήχος που ακουγόταν ήταν ο παφλασμός των κυμάτων στην ακτή, ενώ την σιωπή διέκοψε ξαφνικά ένα αλύχτισμα σαν από λύκο, που ακούστηκε σχετικά κοντά. Δεν έδωσα σημασία, αλλά το ένα αλύχτισμα έγινε δυο, τα δυο τρία και αυξανόντουσαν σε πλήθος καθώς επίσης φαινόντουσαν να έρχονται από όλες τις κατευθύνσεις. Άνοιξα τα μάτια μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσω ότι βρισκόμουν μέσα σε έναν κύκλο που είχαν σχηματίσει γύρω μου καμιά εικοσαριά άτομα. Πως κατάφεραν να με πλησιάσουν τόσο χωρίς να τους ακούσω ήταν μυστήριο. Σηκώθηκα πολύ αργά κάνοντας έναν κύκλο γύρω από τον εαυτό μου και κοιτάζοντας έναν-έναν στα μάτια. Κανείς δεν μιλούσε. Το μόνο που ακουγόταν ήταν οι λύκοι, οι οποίοι πρέπει να είχαν έρθει ήδη πολύ κοντά. Η ομάδα είχε άντρες και γυναίκες και φορούσαν όλοι δερμάτινα ή latex κολλητά παντελόνια και δερμάτινα ή latex τζάκετ μαύρα, ή δερμάτινες καπαρντίνες. Είχαν όλοι βαμμένα μαύρα μάτια και χείλια τονισμένα με κάποιου είδους κραγιόν που λαμπύριζε, ενώ τα πρόσωπα ήταν όλα χλωμά με χρωματισμό το εκρού του νεκρού. Τα μαλλιά τους τα είχαν όλοι κάπως τραβηγμένα πίσω και κολλημένα με ζελέ. Γενικά θα έλεγες ότι είχαν έρθει όλοι από κάποιο πολύ κακόγουστο underground night club. Κάποιες από τις γυναίκες όταν είδαν το εργαλείο μου να στέκεται καμαρωτό, έβγαλαν έναν αναστεναγμό γεμάτο προσδοκίες και ηδονή, ο οποίος διακόπηκε απότομα όταν μια από αυτές έκανε ένα βήμα μπροστά και με κοίταξε κατάματα με ύφος γεμάτο υπεροψία.

"Είσαι ο Άλζας, σωστά;" μου είπε σε σπαστά ελληνικά.
"Πρώτα θα μου πεις ποια είσαι εσύ και τι σκοπό εξυπηρετεί αυτή η έκπληξη και μετά θα σου απαντήσω." είπα γεμάτος απορία.
"Το όνομά μου είναι Στέφανι....Στέφανι Μέγιερ...ίσως με θυμάσαι, καθώς πρόσφατα με κορόιδευες εμένα και τα έργα μου στη γελοία σελίδα σου." και σήκωσε το δεξί φρύδι με νόημα.
"Είναι κάποιο αστείο αυτό;" είπα, ακόμα πιο περίεργος τώρα, προσπαθώντας να θυμηθώ τι μου θυμίζει αυτό το όνομα. "Στέφανι Μέγιερ...Στέφανι...Μέγ... Όπα! Αυτή που έγραψε τα Twilight;"
"Αυτοπροσώπως... Η 'ψώλα' όπως με αποκάλεσες, η 'φαντασιόπληκτη', που νομίζεις ότι γάμησε τον μύθο των βρικολάκων. Σήμερα θα δεις ότι, όσα έχω γράψει είναι πέρα για πέρα αληθινά και είμαστε εδώ για να εκδικηθούμε για την προσβολή που μας έγινε."
"Εντάξει κοπελιά μη συγχύζεσαι θα κάνεις ρυτίδες. Απλή κριτική έκανα στο έργο σου, το οποίο εμένα μου φάνηκε αστείο και παιδικό. Τι στεναχωριέσαι όμως; Όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή κάνετε λάθη, δεν είσαι η μόνη."
"Δεν κατάλαβες καλά ανόητε...δεν είμαστε απλοί άνθρωποι εμείς..." και είπε τη λέξη 'άνθρωποι' με έντονο μίσος και αηδία. Έπειτα γύρισε προς έναν τύπο από πίσω της, του ψιθύρισε κάτι και αυτός της έδωσε την τσάντα με τα ρούχα μου, που είχα αφήσει στο αυτοκίνητο πριν το ταξίδι. "Τώρα ντύσου και ακολούθησέ μας." είπε με προστακτικό τόνο.
"Ναι καλά...κοίτα" είπα, φορώντας το παντελόνι μου και ένα ελαφρύ μεταξωτό πουκάμισο που είχαν υφάνει τυφλές καλόγριες στο Θιβέτ για πάρτι μου, 
"ωραία τα είπαμε, ωραίοι είσαστε και εσείς δε λέω, αλλά είμαι κουρασμένος από το ταξίδι, και δεν είμαι σίγουρος ότι επιθυμώ την παρέα αγνώστων που φοράνε κολάν και μάλιστα λατέξ. Οπότε χάρηκα που σε γνώρισα, άντε τα λέμε, και καλή συνέχεια."

Η συμπεριφορά μου πρέπει να την ξάφνιασε και να την εκνεύρισε, γιατί γύρισε και με κάρφωσε στα μάτια γεμάτη μίσος. Ξαφνικά, χωρίς τα χείλη της να κουνιούνται καν, ένιωσα έναν έντονο εγκεφαλικό πόνο και απευθείας γονάτισα. Ένιωσα μέσα στο μυαλό μου την φωνή της, τσιριχτή και δυνατή και έντονη, να χτυπάει σαν μαστίγιο όλες μου τις αισθήσεις ουρλιάζοντας με απίστευτη κακία: "Ήταν η τελευταία φορά που μας προσβάλεις έτσι μίζερο ανθρωπάκι. Θα υποφέρεις πριν πεθάνεις. Οι λύκοι θα τραφούν από σένα όσο είσαι ζωντανός και θα φροντίσω να παραμείνεις ζωντανός για πολύ ώρα για να το ευχαριστηθούμε όλοι...ορμήστε του, διαλύστε τον αλλά κρατήστε τον ζωντανό".

Όπως είχα παραμείνει γονατιστός και γεμάτος έκπληξη για την πρωτοφανή αυτή επίθεση, προσπαθώντας να βρω την δύναμη να αγνοήσω τον πόνο, γύρισα να δω ποιος θα μου πρωτοεπιτεθεί , όμως δεν είδα την παραμικρή κίνηση από τους μαυροντυμένους χλεχλέδες. Ξάφνου ένα ποδοβολητό άρχισε να γίνεται όλο και πιο έντονο και δυνατές κοφτές ανάσες ακούγονταν όλο και πιο κοντά, ώσπου πάνω από τα κεφάλια των μαυροντυμένων, πέρασε με ένα εντυπωσιακό άλμα, ένας τεράστιος μαύρος λύκος στο μέγεθος αλόγου και γύρισε προς το μέρος μου γρυλίζοντας, ενώ τα σάλια του έτρεχαν γαλόνια από το ανοιχτό του στόμα. Το επιβλητικό αυτό πλάσμα άρχισε να με πλησιάζει απειλητικά και το γρύλισμά του γινόταν εντονότερο καθώς η μεταξύ μας απόσταση μειωνόταν. Η κατάστασή μου ήταν δύσκολη. Δεν ήταν ότι είχα μασήσει ή κάτι τέτοιο, όμως ότι και να είχε κάνει αυτή στο μυαλό μου δούλευε, γιατί μου ήταν πολύ δύσκολο να αποβάλλω τον πόνο και να συγκεντρωθώ στην απειλή του λύκου. Οι σκέψεις μου ήταν σκόρπιες και δεν μπορούσα να αντιδράσω σχεδόν καθόλου. Το κτήνος με προσέγγιζε αργά αλλά σταθερά, ενώ ταυτόχρονα η κίνηση του άρχισε να γίνεται κυκλική. Με περιεργαζόταν, πιθανότατα για να δει ποιο κομμάτι μου είναι το πιο ζουμερό, όταν ένας δεύτερος λύκος ίδιων διαστάσεων προσγειώθηκε ξαφνικά δίπλα του και μετά τρίτος, και τέταρτος... και πέμπτος. Οποιοσδήποτε νορμάλ άνθρωπος σε αυτό το σημείο θα είχε γεμίσει το σωβρακάκι, όμως ο σφαγέας των ερπετοειδών δεν δειλιάζει τόσο εύκολα. Έκλεισα τα μάτια έσφιξα τα δόντια και συγκεντρώθηκα προσπαθώντας να αντιμετωπίσω την πνευματική επίθεση της κακομαθημένης πόρνης. Κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια, αλλά το μόνο που κατάφερα, ήταν να κοκκινίσω σαν παντζάρι και να προκαλέσω ένα μειδίασμα στην σκατόφατσα της ενοχλητικής πλέον Στέφανι. Στο μεταξύ οι λύκοι είχαν πλησιάσει ήδη αρκετά και ένιωθα την βρωμερή και καυτή ανάσα τους να πέφτει στο πρόσωπό μου. Πρώτος ο μαύρος γύρισε ξαφνικά προς τα μένα λύγισε τα μπροστινά πόδια και ήταν έτοιμος να τζαρτζάρει και να με κάνει κομμάτια και θα το κανε, αν δεν έσκαγε και ένας έκτος λύκος ξαφνικά, ο οποίος μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου μεταμορφώθηκε αστραπιαία σε άνθρωπο και φώναξε προς τους άλλους λύκους: "ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΩΡΑ!!!"

Όλοι οι λύκοι έμειναν ξαφνικά ακίνητοι... Δεν πίστευα αυτά που ζούσα...τι γαμάτη νύχτα! πολύ χαβαλές λέμε!

"ΤΖΕΙΚΟΜΠ!!!" Φώναξε εμφανώς ενοχλημένη η Στέφανι, "γιατί σταματάς την διασκέδασή μου; τι σημαίνει αυτό; τι συμβαίνει;" ο νεαρός άντρας γύρισε προς το μέρος της με την τσαντίλα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.
"Είναι ο πούστης ο γιός σου πάλι. Είχαμε πει ότι θα πήδαγα εγώ την Ιζαμπέλ σήμερα, αλλά τώρα που μου σηκώθηκε με το θαλάσσιο αεράκι και πήγα να γαμήσω, τους βρήκα πάλι να γλείφονται σε ένα δέντρο και με διώξαν, παρόλο που ήταν η σειρά μου...Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση ακούς; Πρέπει ο γιός σου να τηρεί τη συμφωνία αλλιώς η συμμαχία μας δεν θα ισχύει πια...", είπε ο άντρας ,ο οποίος έμοιαζε εμφανώς με τον αντίστοιχο Τζέικομπ της ταινίας.
"Πρόσεχε πως μιλάς για τον Έντουαρντ, μπορεί να είμαστε σύμμαχοι αλλά παραμένει γιος μου και δεν θα αφήσω να τον προσβάλλουν έτσι. Θα του μιλήσω οταν τελειώσουμε εδώ. Σε παρακαλώ άσε με τώρα η αν θες μείνε και πάρε μέρος στο πάρτι" και την ώρα που μιλούσε ένιωσα την πνευματική επίθεση να εξασθενεί, ήταν η ώρα μου...
"Να μιλήσεις και σε αυτόν αλλά και στο τσουλί το άλλο, που από τότε που την κάνατε βαμπίρ δεν μου κάθεται καθόλου, παρόλο που την έχω μεγαλύτερη από τον Έντουαρντ! Τι θέλει πια; Με τίποτα δεν μένει ευχαριστημένη! Να της θυμίσεις, ότι οι όροι της ειρήνης λένε πως, δυο φορές το μήνα, σε δικό μου χρόνο και τόπο, είναι δικιά μου να την κάνω ότι θέλω. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το εφαρμόζει αφού στην τελική δική της ιδέα ήταν και τον πρώτο καιρό το ευχαριστιόταν κιόλας, τώρα τι σκατά άλλαξε;" ρώτησε σχεδόν με δάκρυα στα μάτια πλέον ο Τζέικομπ και η αλήθεια είναι ότι και εγώ εκείνη την στιγμή συγκινήθηκα. Τζέικομπ, Ιζαμπέλ, Έντουαρντ, είναι δυνατόν να υπάρχουν στην πραγματικότητα αυτοί οι χαρακτήρες; Αν υπήρχαν, τότε ότι είχα δει για τα βαμπίρ και τους λυκανθρώπους ήταν αληθινό κι αυτό...Επίσης, από ότι φαίνεται η Ιζαμπέλ όντως ήταν ένα τσουλί που έπαιζε σε διπλό ταμπλό και ο κακομοίρης ο Τζέικ ήταν το σκυλάκι της. Ένιωσα οίκτο, αλλά είχε αρχίσει να με κουράζει η όλη κατάσταση. Με την Στέφανι απορροφημένη, κατάφερα να απωθήσω την διανοητική της εισβολή στο μυαλό μου, και πλέον μπορούσα να κινηθώ όπως ήθελα. Δεν το έκανα όμως και έμεινα ακίνητος για να τους αιφνιδιάσω. Η Στέφανι μιλούσε τώρα.

"Δε ξέρω τι συμβαίνει Τζέικομπ. Είναι περίεργο αυτό που λες γιατί ,όντως και εγώ θυμάμαι ότι η Ιζαμπέλ ήθελε και τους δυο σας εναλλάξ, καθώς είναι αχόρταγη και καυλωμένη σαν σκύλα όλη την ώρα και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί απέχει από το δικό σου παλαμάρι πλέον, το οποίο είναι νοστιμότατο εδώ που τα λέμε. Αλλά και εσύ, δείξε λίγο ανδρισμό πια και σταμάτα να την κυνηγάς συνέχεια την βρώμα. Θα τα βρούμε είπαμε μετά όμως, μόλις φύγουμε από εδώ. Σε παρακαλώ εε; τι λες; φίλοι;" Ο Τζέικομπ κατέβασε το κεφάλι και το κούνησε καταφατικά, μετά γύρισε την πλάτη του και γυρνώντας πάλι σε μορφή λύκου έδωσε ένα σάλτο και χάθηκε στη νύχτα. 

Οι λύκοι άρχιζαν πάλι να γρυλίζουν. Η Στέφανι γύρισε προς το μέρος μου εξαπέλυσε ξανά μια νοητική επίθεση αλλά αυτή τη φορά την περίμενα. Την κοίταξα έντονα, με το βλέμμα μου πλέον να ακτινοβολεί Αλζόνια με ένταση και ορμή. Σηκώθηκα αργά και ένα με πολύ ήρεμο αλλά απειλητικό τόνο της είπα δείχνοντας τον λύκο:
"Έχεις μια τελευταία ευκαιρία να σώσεις τον Ρανταπλάν και τους φίλους του, αν τους πεις να απομακρυνθούν. Δεν θέλω να πειράξω κανέναν αλλά θα το κάνω αν χρειαστεί, για αυτό μάζεψε και τα άλλα ζωντόβολα και χαθείτε από μπροστά μου μην έχουμε άλλα..."

 Η Στέφανι γούρλωσε τα μάτια, και πάγωσε στη θέση της από τρομάρα. 
"Πως τολμάς; Κανείς δεν απειλεί και ζει για να διηγηθεί την ιστορία." είπε αλλά η φωνή της ήταν γεμάτη αμφιβολία πλέον και φόβο. Ήταν δυνατή γυναίκα όμως δεν κατάφερε να αντέξει άλλο την ανελέητη αντρίλα μου, που ξεχυνόταν σαν χείμαρρος από τα πανίσχυρα Αλζόνια. Πενήντα κολπικοί και διακόσοι κλειτοριδικοί οργασμοί συντάραξαν ταυτόχρονα το σώμα της και το βαμπιρομίλφ άρχισε να παραπατάει. "Πιάστε τον..." κατάφερε να ψελλίσει, πριν σωριαστεί λιπόθυμη και τότε, ο μαύρος λύκος όρμηξε...

Τα πανίσχυρα σαγόνια του είχαν την ικανότητα να λυγίζουν μέχρι και σίδερα, ενώ η ορμή του και ήταν τις περισσότερες φορές αρκετή να σκοτώσει ακόμα και άλογο. Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο διέκρινα την απορία ζωγραφισμένη στα μάτια του λύκου, την στιγμή που η μουσούδα του συναντούσε την αμετακίνητη γροθιά μου και τα κόκκαλα στη μάπα του έσπαζαν το ένα πίσω από το άλλο. Ακολούθησε η ραχοκοκαλιά του και τελικά το ζώο έπεσε ψόφιο στην αιματοβαμμένη πλέον άμμο. 

Ο δεύτερος λύκος μου χίμηξε από πίσω και ήταν τέτοια η ορμή του, που άνδρας και λύκος πεταχτήκαμε πενήντα μέτρα μακριά, σπάζοντας τον κύκλο των κιτς βαμπιρ. Φέραμε αρκετές σβούρες στο έδαφος αλλά στο μεταξύ κατάφερα να τον πιάσω από την ουρά, ενώ με τα πόδια έδωσα μια καλή ώθηση και στάθηκα όρθιος. Στο μεταξύ οι υπόλοιποι λύκοι και τα βαμπίρ πέρναν θέσεις μάχης, ενώ ήδη κάποιοι τρέχαν απειλητικά προς τα μένα. Ο πιο γρήγορος βρικόλακας ήταν και ο πιο άτυχος, αφού κατάφερε να πλησιάσει στα τρία μέτρα, μόνο και μόνο για να φάει τον λύκο -που κρατούσα πλέον από την ουρά σαν όπλο- στο κεφάλι και να χωθεί ολοκληρωτικά στο έδαφος. Έπειτα έκανα κάποιες σβούρες γύρω από τον εαυτό μου σε στυλ σφυροβολίας (το έχω άνετα, αφού έχω κερδίσει από 10 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια σε όλα τα αθλήματα) αλλά με τέτοια ταχύτητα και δύναμη, που γύρω μου δημιουργήθηκε ένας κύκλος θανάτου που ότι έμπαινε γινόταν κονιορτός. Για να μη τα πολυλογώ, μέσα σε λίγα λεπτά η παραλία είχε γεμίσει νεκρά σώματα από μαυροντυμένα βαμπίρια και τεράστιους λύκους. Η τουλάχιστον νόμιζα ότι ήταν νεκρά μέχρι που είδα το σώμα του πρώτου λύκου, του μαύρου, να κουνιέται. Σηκώθηκε αργά και άρχισε να γρυλίζει. Απόρησα αρχικά, και καθόμουν και τον κοίταζα όταν διαπίστωσα ότι ένας ένας, όλοι οι εχθροί μου άρχιζαν να σηκώνονται από το έδαφος. Η μάχη ξεκίνησε από την αρχή. Ξανά και ξανά και ξανά. Παρόλο που το ξύλο που έφαγαν ήταν από άλλο πλανήτη και παρόλο που αρκετές από τις κινήσεις μου ήταν θανατηφόρες, τα βαμπίρ και τα λυκάκια δεν χαμπαριάζαν και μετά από λίγο επανεκινούσαν την προσπάθειά τους. Σε κάποια φάση είδα την Στέφανι να μιλάει στο κινητό και άκουσα να λέει: "Μπλέϊντ, σε χρειάζομαι στην Αθήνα, είναι ένας τύπος που επιμένει να μη πεθαίνει. Έλα το συντομότερο δυνατόν". Αν ήταν και ο Μπλέιντ υπαρκτό πρόσωπο θα είχα θέμα. Θα το αντιμετώπιζα όμως τη στιγμή που έπρεπε.

Είχα αρχίσει να κουράζομαι ελαφρώς όμως ξημέρωνε και ήλπιζα ότι η μέρα θα διώξει τα βαμπίρ. Ήμουν τελείως λάθος... Με το πρώτο φως του ήλιου, το δέρμα τους άρχιζε να αστράφτει και να αντανακλά χιλιάδες χρώματα έτσι που αισθανόμουν σαν να ήμουν σε ντίσκο με τριάντα στρόμπο-lights. Τυφλώθηκα. Το πρώτο χτύπημα ήρθε στην κοιλιά μου και το βαμπίρ ούρλιαξε από πόνο καθώς το χέρι του γύριζε και τα κόκκαλα θρυμματιζόταν πάνω στους ατσάλινους κοιλιακούς μου. Δέχτηκα πολλά τέτοια χτυπήματα και παρόλο που δεν κατάλαβα Χριστό, δεν μπορούσα να ανταποδώσω, γιατί δεν έβλεπα μπροστά μου, έτσι όπως έλαμπαν σαν την Σέϊλορμουν. Οι γροθιές και οι κλωτσιές μου δεν έβρισκαν στόχο, ενώ χωρίς να μπορώ να δω, το δολοφονικό μου βλέμμα είχε αχρηστευτεί. Τότε ένιωσα ξανά τον έντονο πόνο μέσα στο κεφάλι μου και ξανά γονάτισα.
"Βλέπεις πόσο μικρός είσαι μπροστά μου ανθρωπάκι; ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ;" άκουσα την κακιασμένη φωνή της Στέφανι."ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!"

Όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ, ήμουν για πρώτη φορά στη ζωή μου σε δύσκολη θέση. Ένιωθα το κεφάλι μου να είναι έτοιμο να εκραγεί και ο πόνος ήταν τεράστιος, σχεδόν αβάσταχτος. Έπρεπε να οπισθοχωρήσω αλλιώς μπορεί να το πλήρωνα με τη ζωή μου. Συγκέντρωσα όλη μου τη δύναμη στην προσπάθεια να σπάσω τα νοητά δεσμά μου και παρόλο που παραλίγο να λιποθυμήσω από την ένταση τελικά τα κατάφερα! Άκουσα τη θυμωμένη στριγγλιά της Στέφανι εκεί κοντά αλλά δεν περίμενα. Τυφλωμένος ακόμα, τέντωσα τα χέρια μου μπροστά και άρχισα να τρέχω προς το δάσος. Βαμπίρ, λύκοι, δέντρα, βράχοι και ότι άλλο υπήρχε μπροστά μου εκτοξεύτηκε μακριά. Κατάφερα να τους ξεφύγω, αλλά άκουσα από μακριά της φωνή της Στέφανι η οποία ωρυόταν να λέει: "Ξεκουράσου για λίγο Αλζα, αλλά ξέρουμε που μένεις να ξέρεις. Μέχρι να πεθάνεις, ότι έχεις αγαπήσει, είτε υλικό είτε άνθρωπος θα γίνει δικό μας ή θα καταστραφεί...να το ξέρεις αυτό...μουαχαχαχαΧΑΧΑΧΧΑΑ".

Έπρεπε να ζητήσω βοήθεια. Δεν μπορούσα φυσικά να ζητήσω βοήθεια απλών θνητών πχ αστυνομίας γιατί δεν ήθελα να τους βάλω σε κίνδυνο. Έπρεπε να πάρω κάποιον ξεχωριστό σαν εμένα. Ήξερα την απάντηση. Θα έπαιρνα τον -αμέσως μετά από μένα- πιο επικίνδυνο άντρα στην Ελλάδα. Έναν τύπο που μπορεί μεν να ήταν αγαπούλης ώρες ώρες, όμως ήταν αποτελεσματικός και αβυσσαλέος όταν ήθελε. Ήξερα ότι με θαυμάζει και δεν θα μου αρνιόταν την βοήθεια. Ήξερα ότι μπορεί να δυσκολευόταν να έρθει άμεσα, αλλά ήταν σίγουρο ότι θα έκανε ότι μπορούσε. Σήκωσα το τηλέφωνο και πήρα τον αριθμό. Από την άλλη γραμμή ακούστηκε μια βαθιά αισθησιακή και σέξι φωνή:

"Παρακαλώ....Χωστήρας εδώ...."

"Δεν είμαι γκόμενα ρε, μίλα κανονικά, ο Άλζας είμαι!"

"Ααα έλα ρε αρχηγέ! Πως μπορώ να  σε εξυπηρετήσω;"

"Έχουμε πρόβλημα......"



TO BE CONTINUED...