Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Κινηματογραφικό ιντερλούδιο

Χαιρετώ τα πλήθη.

Δύσκολος μήνας πέρασε και η κούραση  με κράτησε μακριά. Ευτυχώς αυτή η περίοδος υποχωρεί σιγά σιγά και λογικά σύντομα θα επιστρέψω στους κανονικούς μου ρυθμούς. Το καλό απο την όλη ιστορία, είναι οτι έχει μαζευτεί υλικό να σχολιάσω, αλλά το κακό είναι οτι δεν έχω χρόνο. Είχα ξεκινήσει όμως μια περιγραφή κάποιων ταινιών πριν πέσει το παπάρι και τουλάχιστον λέω να τελειώσω αυτές μια που θα πάρει λιγότερο χρόνο, έτσι για να μην χάνουμε και επαφή.

Ας ξεκινήσουμε με δυο ταινίες που με επηρέασαν βαθύτατα αυτό το διάστημα.

Πήγα και εγώ που λέτε να δω το νέο James Bond, γνωστό και ως Skyfall.  Είχα ακούσει τόσο πολλά και καλά λόγια για την ταινία αυτή, που περίμενα οτι θα κοπανάω το μαντζαφλάρι μου στη καράφλα του μπροστινού μου απο την πόρωση, ή έτσι μου είχαν δώσει κάποιοι υπερβολικοί να καταλάβω. Όπως και να έχει, η ταινία ήταν μεν καλή, αλλά εγώ δεν κοπάνησα κανέναν, ούτε μπορώ να πω οτι ένιωσα οποιουδήποτε είδους ερεθισμό όσο την έβλεπα. Ήταν απλά μια ευχάριστη ταινία περιπέτειας, που απόλαυσα στο σινεμά μαζί με ένα κουβά ποπ-κορν και ένα βαρέλι κοκα κόλα. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Αν πρέπει λοιπόν να πω την γνώμη μου, αυτή θα απαρτίζεται από τα εξής δυο ακλόνητα επιχειρήματα, τα οποία την κάνουν αυτομάτως σωστή:

Α. Ο κωλοτρυπιδάτος Χαβιέ Μπαρδέμ σαν κακός είναι αποτυχία.
Εξήγηση: εκτός του οτι είναι δύσκολο να νιώσεις δέος, φόβο και σεβασμό απέναντι σε ένα παρδαλά ντυμένο και ξεφωνημένο πουστροκιτσαριό, η όλη εικόνα του κακού, αμαυρώνεται απο το χαζά στημένο σενάριο, και από τον τρόπο που εξελίσσεται το σχέδιο του. Υποτίθεται λοιπόν, οτι ο Χαλβάς Μπουρδέμ είναι ένας απο τους καλύτερους πράκτορες ever και καταστρώνει ένα υπερβολικά πολύπλοκο σχέδιο για να καθαρίσει την Μ (αμάν, τόσο μίσος με την γριολεσβία αυτή), στο οποίο έχει προβλέψει ΟΛΕΣ, ΜΑ ΟΛΕΣ τις κινήσεις των αντιπάλων του. Μέχρι κάποιο σημείο που παρακολουθούσα, σκεφτόμουν πως θα πεθάνουν όλοι, γιατί τέτοιο λεπτομερή σχεδιασμό δεν έκανε όυτε ο Μαικλ Σκόφιλντ στο Priksen Break. Ποιο ήταν λοιπόν το μεγαλοφυές σχέδιο του:

ΣΤΟΧΟΣ : να φάω τη σκατόγρια
ΣΧΕΔΙΟ: ακολουθώ τα εξής βήματα:

1. Θα καταστρέψω το γραφείο της Μ όταν ΔΕΝ είναι εκεί, χακάροντας το σύστημα της ΜΙ6 για να καταλάβουν οτι έχω απίστευτα τεχνολογικά μέσα και γνώση στη διάθεσή μου και για να μεταφέρουν το αρχηγείο στους παλιούς υπονόμους της πόλης.
2. Θα κλέψω ένα φλασάκι με τους κωδικούς όλων των μυστικών πρακτόρων στον κόσμο για να χεστούν πάνω τους. μουαχαχαχαχααχα!!!
3. Θα φανερώσω 1-2 για να τους φάνε και να δουν οτι δεν αστειεύομαι.
4. Θα αφήσω σχεδόν ανεπαίσθητα ίχνη, τα οποία αν δεν ήταν ταινία δεν θα έβρισκαν ποτέ, για να τους οδηγήσω προς τα μένα.
5. Θα τους αφήσω να με συλλάβουν για να με οδηγήσουν ΜΕΣΑ στο παλιό αρχηγείο στο οποίο έχω access και μπορώ να δραπετεύσω. μουαχαχαχαχαχααχα!!!!
6. Θα δραπετεύσω και θα βγώ ΕΞΩ απο το παλιό αρχηγείο.
7. Θα πάω να βρώ την Μ σε μια ακροαματική διαδικασία που έχει κάπου αλλού στην πόλη.
8. Θα σκάσω με άλλα δυο άτομα με πολυβόλα και θα την καθαρίσω τη σκατόγρια!!! ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑ

Εγώ θα παρουσιάσω δυο εναλλαγές του ίδιου σχεδίου όμως, οι οποίες είναι ελαφρώς πιο εύκολες στην εκτέλεση και ενέχουν λιγότερο ρίσκο αποτυχίας:

Εναλλακτική 1
1. Θα καταστρέψω το γραφείο της Μ όταν ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ η βρώμα, για να πεθάνει μια και καλή να τελειώνουμε.

Εναλλακτική 2
1. Θα σκάσω με 22 άτομα με πολυβόλα στο δικαστήριο και θα τα κάνω όλα λίμπα γιατί στην τελική, τι να μπω να κάνω στην ΜΙ6 αν η Μ είναι αλλού; εε;;; τι;;;

Δηλαδή μας κοροιδεύουν ρε πούστη μου; Όλος ο πανικός και ο σχεδιασμός να μπει στην ΜΙ6 γιατί; για να δραπετεύσει και να επιτεθεί σε μια δικαστική αίθουσα γεμάτη μπάτσους και κόσμο που βρίσκεται αλλού για αλλού; Είμαστε σοβαροί; είναι αυτό αξιόλογο σχέδιο; Εγώ ξενέρωσα σχεδόν αμέσως μετα απο την σκηνή της πρώτης επίθεσης γιατί μου φάνηκε ιδιαιτέρως γκαγκά.

Β. Η ταινία ΔΕΝ ΗΤΑΝ JAMES BOND.
Μπορεί να ήταν ευχάριστη και καλή σαν περιπέτεια και ο τυπάς συμπαθής, όμως James Bond δεν ήταν. Αρχικά, συγχωρήστε με για το ρατσιστικό σχόλιο, αλλά ο Daniel Craig είναι ίδιος με τον αλβανό οικοδόμο που έβαλε τις πλάκες καρύστου στο εξοχικό μου. Δηλαδή είναι αυτή φάτσα για γόη κατάσκοπο; Καταρχήν ο άνθρωπος είναι ένα κεφάλι κοντύτερος απο οποιονδήποτε άλλο James Bond που έπαιξε ποτέ. Επιπλέον, και το λέω με σεβασμό στον ηθοποιό και τον άνθρωπο, είναι σκατόφατσας του κερατά, και ας τον έχουν βγάλει άνδρα της χρονιάς και παπαριές τέτοιες, που βγάζουν οι γκόμενες, όταν κάποιος αναδειχθεί για κάποιο λόγο.

Επιπλέον, ας μην γελιόμαστε, η όλη φήμη και επιτυχία όλων των παλαιοτέρων ταινιών, βασιζόταν σε δυο πολύ βασικούς και άκρως μη ρεαλιστικούς παράγοντες. Το γεγονός οτι ο James Bond που αγαπήσαμε, την έπεφτε στα καλύτερα μωρά, του καθόταν όποια ήθελε σε λιγότερο απο 1 χομπιτοσεκόντ, είχε γκάντζετς τρελά και πάντα μπροστά απο την εποχή τους, είχε γαμώ τα αμάξια με πιο πολλούς εκτοξευτήρες απο ότι ενα F-16 και έκανε απίστευτα κόλπα και γενικά έβλεπες πιο πολύ παραμύθι απο ότι στο Χάρι Πότερ. Έτσι λοιπόν, δεν καταλαβαίνω αυτούς που λένε ότι "μου άρεσε περισσότερο απο τις παλιές γιατί ήταν πιο ρεαλιστική". Μα τότε ρε φίλε, δεν σου άρεσε ο James Bond ποτέ! Τι νόημα έχει άραγε ένας ρεαλιστικός James Bond; Σε τι θα διαφέρει απο έναν οποιονδήποτε άλλο ήρωα μιας κανονικής περιπέτειας; Για μένα είναι το ισοδύναμο του αντίστοιχου διαλόγου:
-"Είδα το νέο Superman....Γάμησε σου λέω φίλε πολύ καλό!!! μου άρεσε πολύ, γιατί ήταν πολύ ρεαλιστικό!!!!"
-"Δηλαδή;"
-"Ε να δηλαδή ο Superman δεν πετάει, δεν ρίχνει ακτίνες απο τα μάτια, δεν τρέχει πιο γρήγορα και απο τον ήχο και δεν είναι άτρωτος."
-"Δεν είναι άτρωτος;"
-"Όχι , αφού να φανταστείς στα πρώτα πέντε λεπτά τρώει μια σφαίρα και είναι στο νοσοκομείο για την υπόλοιπη ταινία ενώ μοιράζεται τα προβλήματά του με τη νοσοκόμα που τον φροντίζει...αλλά μιλάμε τα σπάει σου λέω...."
-"Συγνώμη, δηλαδή πήγες και είδες μια ταινία για τον Σούπερμαν, τον άνθρωπο ατσάλι, που πετάει, φοράει στολή, ρίχνει λέϊζερ απο τα μάτια, είναι πιο δυνατός απο 1000 γορίλες, είναι άτρωτος και θες  να μου πεις οτι σου άρεσε που δεν έκανε τίποτα απο όλα αυτά;
-"Ε....ναι, γιατί;

-"ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ ΑΥΤΟΣ ΡΕ ΚΕΦΤΕ ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ!!!!!!!"

Ο παλιός καλός James Bond, μπορεί να γαμιόταν το σύμπαν, αλλά θα έκανε το χαβαλέ του, θα έπινε το μαρτινάκι του, θα άναβε τσιγάρο, θα έπαιρνε το γκομενέτο στο ένα χέρι αγκαλιά, και μετά με χαρακτηριστική άνεση και γαλήνη που θα ζήλευε και ο Δαλάι Λάμα, θα έσωνε τον κόσμο. Ο νέος James Bond τσαντίζεται και πεισμώνει εύκολα και πάλι όμως δεν κάνει τίποτα εντυπωσιακό που δεν θα έκανα και εγώ αν γύριζα την ζωή μου σε ταινία πχ. Επίσης, βάλτε τον επιτέλους να αντιμετωπίσει καμιά σοβαρή απειλή για την ανθρωπότητα να πούμε. Δεν μπορείς να επιστρατεύεις ολόκληρο 007 να φιλάει την μαλάκω δηλαδή. Αυτό το κάνει και η γιαγιά μου. Οι παλιοί κακοί είχαν αίγλη, είχαν αέρα, είχαν σχέδιο και ήταν κακό. Η πούστρα τι είχε; Παραβιαμένο κωλάντερο, αλλά αυτό δεν απειλεί κανέναν εδώ που τα λέμε...


Τέλος πάντων, για να προχωρήσουμε λίγο, να πω οτι στα τραίλερ που παρακολούθησα πριν δω το Skyfall, είδα και το τραιλερ του νέου "Twilight :New Dawn, part 2" νομίζω λέγεται. Ομολογώ πως το τραίλερ μου φάνηκε ενδιαφέρον (ακόμα το μετανιώνω και δαγκώνομαι όταν το σκέφτομαι), μια που είχε πολλή δράση, εφέ, βρικόλακες και λυκάνθρωποι να τρέχουν και να κοπανιούνται παντού και σκέφτηκα, "οκ, μπορεί να λέει". Οπότε αποφάσισα να δω τα προηγούμενα, μια που δεν το είχα επιχειρήσει μέχρι τότε. Το ξέρω οτι πολλοί θα αρχίζετε να κράζετε τώρα και θα έχετε κάθε δίκιο, είναι η αλήθεια. Είδα όλα τα twilight με τη σειρά, παρόλο που το ένα ήταν πιο ανυπόφορο απο το άλλο. Δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό στον ευατό μου. Τόση αηδία και τσαντίλα είχα να αισθανθώ πολύ καιρό για ταινία. Για το βιβλίο δεν ξέρω και δεν θα σχολιάσω, αλλα το σύνολο των ταινιών, είναι πραγματικά ότι πιο σαχλό, γλοιώδες, γελοίο, πούστικο, κιτς, ηλίθιο, χαζό, βαρετό, σάπιο, άθλιο, σιχαμένο, εμετικό και κουραδένιο δημιούργημα έχω δει ποτέ μου σε οθόνη. Η ταινία είναι τόσο εμφανώς προσανατολισμένη προς τα ανα τον κόσμο σεξουαλικώς πεινασμένα κοριτσόπουλα, που όπως είπε ένα παλικάρι πολύ σωστά: "όταν είδα το Twilight, παραλίγο να μου έρθει περίοδος". Και επειδή μου αρέσει να μιλάω με επιχειρήματα, θα παρουσιάσω τους κεντρικούς χαρακτήρες της σειράς, καθώς και το όλο στήσιμο του κόσμου των βρικολάκων που έχει κάνει η συγγραφέας, Stephenie Mayer.

Η Ιζαμπέλ, είναι ένα προβληματικό και αντικοινωνικό teenage πουτανάκι, που είναι φανατικά ερωτευμένο με τον 100άχρονο γόη των βρικολάκων γνωστό και ως "Εντουαρντ, ο Πυγολαμπίδας". Ταυτόχρονα αναπτύσσει και μια "φιλικοερωτικοδεξερωτιθελωκαιτιμουγινεταιγιατιτομουνιμουβγάζειφλόγες" σχέση με τον δεύτερο γόη της σειράς, ο οποίος -όλως τυχαίως- ειναι και αυτός πούστηςπαρανόρμαλ -συγκεκριμένα λυκάνθρωπος- και ονομάζεται Τζέϊκομπ. 
Οι πρώτες τρεις ταινίες ουσιαστικά στροβιλίζονται γύρω απο τα εξής ευαίσθητα φιλοσοφικά ερωτήματα:
α) πότε θα τον αρπάξει η Ιζαμπέλα απο τον Έντουαρντ;
β) θα την κάνει βρικόλακα και αυτήν; και πότε;
γ) ο κακομοίρης ο λυκάνθρωπος θα γαμήσει καθόλου, ή απλά θα είναι το πιστό σκυλάκι της καριόλας για όλη του τη ζωή;

Ναι καλοί μου φίλοι, για τρεις ολόκληρες ταινίες, η Ιζαμπέλα δεν βλέπει χαρά στα σκέλια της, γιατί ο Έντουαρντ είναι ένας παλαιών αρχών, και θέλει να την παντρευτεί πριν της κάνει έρωτα... (μπλουαρφ...μπλιαχχρρ.φτου φτου) Συγνώμη για τον εμετό, συνεχίζω. Ο κομπλεξικός, οπισθοδρομικός και επι 100 συναπτά έτη πεοπαίκτης βαμπίρ, δεν υποχωρεί με τίποτα στα παρακάλια και τις συνεχείς προκλήσεις του πεινασμένου για πούτσο  δεκαεπτάχρονου, η οποία του τα πρήζει αυτουνού και εμάς ταυτόχρονα, επι τρεις ταινίες για να της τον χώσει. Αλλά όοοοχιι...εκεί ο πούστης, επιμονή...πρώτα θα παντρευτούμε και μετά φλόκι...ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΤΣΟ!!!
Ο Τζέικομπ απο την άλλη, στεναχωρημένος που δεν έχει το τσόλι για πάρτυ του, έχει έχθρα μεγάλη με τον Πυγολαμπίδα και συχνά κοιτιούνται με βλέμματα γεμάτα μίσος αλλά και πονηρές υποσχέσεις. Είμαι σίγουρος οτι ίσως κάπου βαθιά μέσα τους θα ήθελαν να παρατήσουν το πορνίδιο και να παρθούν μεταξύ τους, αλλά αυτό είναι σενάριο για άλλη ταινία. Παρόλο λοιπόν που αυτή δεν θέλει να του κάτσει, δεν τον αφήνει και σε ησυχία, και όποτε έχει προβλήματα με τον Πυγολαμπίδα, ή όταν αυτός λείπει, τρέχει και του τρίβεται. Ο μαλακοβιόλης αυτός, αντί να γίνει λύκος και να την περάσει γαμιώντας απο όλο το δασωμένο βουνό, κάθεται και κάνει ότι του λέει και τελικά γίνεται πιο γλίτσας και υποτακτικός και απο δεκατριάχρονο καυλωμένο αγοράκι, που έχει πενήντα ονειρώξεις την ημέρα για την φίλη της μεγάλης αδερφής του. ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΤΣΟ!!!

Η ψυχαναγκαστική σχέση που έχουν το πορνίδιο και ο Πυγολαμπίδας, είναι για πολλές κοπέλες ο απόλυτος ρομαντισμός και θα ήθελαν και οι ίδιες να νιώσουν κάτι τόσο δυνατό. Ουσιαστικά δηλαδή, αυτή η αρρωστημένη σχέση που παρατηρούμε στις τανίες, αυτό το αγκίστρωμα, η απόλυτη εξάρτηση του ενός απο τον άλλο, οι υπερβολικές δηλώσεις αγάπης και αφοσίωσης και όλα αυτά τα σιχαμένα χωρίς κάν να έχει πέσει κοκό, είναι για κάποιες ρομαντικό και έχει αξία. Ακούστε κυρίες μου για να μάθετε δυο πράγματα. Δεν έχει καμια, μα ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΑ να είναι ο άλλος άρρωστος μαζί σου και να μη μπορεί μακριά σου. Δεν έχει καμία αξία να μην μπορεί να είναι με κανέναν άλλο, παρα μόνο με εσένα και καμία απολύτως αξία να μην μπορεί να ευχαριστηθεί τη ζωή του παρα μόνο μαζί σου. Ξέρετε τι έχει αξία; Να μπορεί να ζεί κάποιος μακριά σου, να μπορεί να περνάει καλά χωρίς εσένα, να μπορεί να είναι και με άλλους, αλλά να μη θέλει... Όταν το συναίσθημα είναι αρρωστημένο, δεν έχει αξία ούτε είναι ρομαντικό, απεναντίας είναι για γέλια.

Ας κλείσω με το συγκεκριμένο θέμα σχολιάζοντας το πόσο άσχημα βίασε την μυθολογία των βρικολάκων το πουταναριό που έγραψε αυτές τις αηδίες. Ναι για εσένα μιλάω Stephanie. Κορίτσι μου δεν έχεις μάθει οτι βρικόλακες και ήλιος δεν κάνουν χωριό; Ποιός σου δίνει μωρή σαλούφα το δικαίωμα να αλλοιώνεις την οποιαδήποτε καθιερωμένη μυθολογία,  βιάζοντας βασικές αρχές της; Επίσης μπορεί σαν κοριτσάκι να μην είχες λεφτά να αλλάξεις ούτε βρακί, οπότε μπορεί να απέκτησες για κάποιον ηλίθιο λόγο ένα αρρωστημένο απωθημένο με τη χρυσόσκονη, αλλά να φτάσεις στο σημείο να σκεφτείς βαμπίρ που αστράφτουν στον Ήλιο σαν χριστουγεννιάτικα δέντρα, είναι πραγματικά τραγικό. Και εσείς φίλες μου που σας αρέσει αυτός ο παπάρας, πείτε μου, πόσο γελοίες είναι οι σκηνές, που κάθεται ο ξενέρωτος με το πουτανί στο λιβάδι και αυτός λάμπει σαν να του έχουν χώσει 5.000.000 λάμπες (οικονομίας) στο κώλο; Τι λάμπει γαμώ την κοινωνία μου; Πόσο πιο μαλακισμένη ιδέα θα μπορούσε να είχε συλληφθεί δηλαδή για βαμπίρ; Ωπ, για κάτσε λίγο..... και όμως πάρχει...τα βαμπίρ έχουν και ειδικές δυνάμεις λέει. Διαβάζουν μυαλά, βλέπουν στο μέλλον (που δεν υπάρχει), προκαλούν πόνο με τη σκέψη, ααα και είναι όλοι απόγονοι του Flash. Χαχαχαχα, την πουτάνα, δεν έχει ιερό και όσιο. Καλά σίγουρα δεν γίνεται να βιάσει και άλλο αυτον τον θρύλο. Σιγουρα, δεν πάει πιο χαμηλά. Ή μήπως πάει; Βρικόλακες χορτοφάγοι; ΧΟΡΤΟΦΑΓΟΙ; Εδώ κοροιδεύουμε τους κανονικούς ανθρώπους όταν γίνονται χορτοφάγοι και τώρα μας ζητάς να αποδεχθούμε χορτοφάγους βρικόλακες; εντάξει μπορεί να είσαι παντελώς για τον πούτσο, αλλά αναγνωρίζω οτι έχεις φαντασία τουλάχιστον....ψώλα!

Εν κατακλείδι, το Twilight είναι μακράν ότι πιο παιδιάστικο έχει παιχτεί ποτέ σε κινηματογραφική αίθουσα. Ακόμα και το Χάρι Πότερ είναι πιο σοβαρό και σαν ταινία και σαν υπόθεση, και αυτό λέει πολλά.


Κράχτε ελεύθερα τώρα, σας έδωσα άλλωστε πάτημα με το twilight, αλλά εγώ πάω να την κάνω γιατί έχω δουλειά και πρέπει να συνεχίσω. Πριν φύγω να υπενθυμίσω σε όλους οτι την Παρασκευή θα καταστραφεί ο κόσμος.... Είχα γράψει κάποτε κάτι για το 2012 εδώ και πραγματικά θα ήθελα αν υπάρχει κάποιος που πιστεύει οτι θα γίνει το μπουμ, να το πει εδώ, για να αρχίσουν τα στοιχήματα. Επίσης όταν τελικά πάει 22 του μηνός, προσκαλώ όλους όσους γνωρίζουν κάποιον τέτοιο άνθρωπο, είτε αυτός είναι συγγενής, φίλος ή γκόμενος, να του υπενθυμίσουν τι παπαριές έλεγε, να του εξηγήσουν οτι προφητείες και παπαριές δεν δούλεψαν ποτέ, και αν προσπαθήσει να βρει δικαιολογία, να τον φτύσουν στη μούρη!

Αυτάααααα....

Τα λέμε.